Spel 12.2, het kwartaalblad van de landelijke spellenvereninging Ducosim, is uitgekomen. Een aantal van de recensies staat online en wordt hieronder genoemd.
Als ik een spelbespreking gemist heb, laat dan een reactie achter.
Afgelopen zondag was ik bij Roll the Dice vanwege het Catan-tournooi. Omdat er geen 10-persoons Catan werd gespeeld heb ik met een drietal anderen een ander, nieuw spel gespeeld: Ghost Stories. Dit is een coöperatief spel, waarbij de spelers gezamenlijk de wereld moeten redden van een boosaardig wezen, dat overigens ook nog eens wordt bijgestaan door allerlei “minder erge” monsters (geesten). Dat gegeven is ondertussen eigenlijk wel bekend… Maar hoe is de uitwerking?
Spellen zijn er in vele soorten (en maten). Je kunt spellen dan ook op vele manieren indelen. Ook ik deel spellen soms in in categorieën. Of het is om mensen een categorie te laten kiezen waaruit ze iets willen spelen, of dat ik met niet-spelers over spellen praat, ik gebruik nog wel eens de volgende indeling:
vechtspellen
ontwikkelingsspellen
samenwerkingsspellen
De vechtspellen zijn degene waar twee of meer spelers elkaar regelmatig aanvallen. Er wordt dus echt gevochten tussen de spelers. Dat ze daarbij speelstukken gebruiken is “een detail”. Enkele klassieke titels zijn Schaken, Stratego, Risk. Ook veel van de spellen waarbij historische veldslagen worden gesimuleerd kun je hier onder rekenen.
In ontwikkelingsspellen probeert elke speler zijn eigen positie zo goed mogelijk te ontwikkelen om daarmee te winnen. Er wordt door de spelers dus niet zozeer onderling gevochten. De spelers proberen alleen maar als eerste de meest lucratieve posities op het bord in te nemen, of zichzelf in andere zin zo voordelig mogelijk te ontwikkelen. Dat die ontwikkeling van de ene speler de andere hindert is logisch, maar echt vechten vind ik dat niet. Voorbeelden van deze categorie zijn bijvoorbeeld Catan, Carcassonne.
In samenwerkingsspellen of coöperatieve spellen proberen de spelers tezamen te winnen. Meestal met zijn allen tegen het spel, waarbij via de regels van het spel wordt gezorgd dat de spelers meer of minder moeite hebben om te winnen. Maar er zijn ook enkele spellen waarbij alle spelers op één na tegen die laatste persoon spelen. Die laatste persoon is dan de slechterik. Of vanaf het begin bekend is welke speler niet met de anderen meedoet kan ook nog variëren. Enkele voorbeelden uit deze groep zijn: In de Ban van de Ring (allemaal samen, maar met een uitbreiding alle Hobbits tegen Sauron), Shadows over Camelot (allen samen, maar met een kans op een verrader), Arkham Horror (allen samen), Descent (allen tegen één).
Aan de laatste categorie wil ik de komende tijd af en toe aandacht besteden. Eerst zal ik een lijstje maken van spellen in deze categorie. Daarna wil ik ten minste enkele van deze spellen bespreken.
Spel 12.2, het kwartaalblad van de landelijke spellenvereninging Ducosim, is uitgekomen. Een aantal van de recensies staat online en wordt hieronder genoemd.
