Eerste keer – Pagina 5 – Roll The Dice

Eerste keer KatzenJammer Blues

KatzenJammer Blues is een klein kaartspel met een kattenthema van de bekende spelontwerper Reiner Knizia. Het spel heeft eenvoudige regels.

De kaarten hebben in de hoek een getal van een één tot en met vijf (punten) of een joker staan. Van elke kaart zitten er vijftien in het dek. Iedere speler begint met zes kaarten. De startspeler draait kaarten om totdat er twee verschillende of een joker open liggen. In de praktijk betekent dit dat er meestal twee of drie kaarten opengedraaid worden.

De spelers bieden om de beurt op de open kaarten. Ze bieden met hun handkaarten. Een bod bestaat uit één of meer verschillende kaarten of één of meer dezelfde kaarten, waarbij de joker als een joker gebruikt kan worden. Je biedt hoger door meer kaarten te bieden of kaarten met een hogere waarde. Dit laatste geld alleen maar voor een bod met een aantal dezelfde kaarten en alleen dan moet je zeggen welke waarde je biedt.

Wanneer alle andere spelers gepast hebben heeft de overgebleven speler de slag gewonnen. Hij moet het bod betalen door die kaarten uit zijn hand af te leggen waarna hij de gewonnen kaarten op hand neemt. Vervolgens mag die speler ervoor kiezen om een aantal kwartetten uit te spelen. Een kwartet bestaat uit vier dezelfde kaarten en die zijn hun punten in muizen waard. Dus een kwartet van vier kaarten met drie punten leveren drie muizen op.

Als de trekstapel of de voorraad van vijftien muizen op is, dan is het spel afgelopen. De speler met de meeste muizen heeft gewonnen.

Het is moeilijk om na twee potjes er de vinger achter te krijgen. Het is een fascinerend spelmechanisme. Wanneer je te hoog bied gaat het spel langzaam en dan kan het voorkomen dat je niet op tijd je muizen kunt claimen. Te vroeg je muizen kopen zorgt ervoor dat je geen goede kaarten meer hebt om mee te bieden.

In het eerste potje hadden drie spelers te vroeg hun muizen gekocht, waardoor de vierde speler de daaropvolgende biedingen kon winnen en er met de overige muizen vandoor ging. In het tweede potje werd er hoog geboden en bijna geen muizen geclaimd. Op het einde van het spel werden net op tijd nog een paar kwartetten uitgespeeld voor muizen, maar om dat te kunnen doen moet je wel op tijd een slag kunnen slaan.

KatzenJammer Blues heeft degelijke kaarten met afbeeldingen van katten en een flavourtekst erop. Het thema is leuk uitgevoerd maar voegt verder niets toe aan het spelmechanisme. Het is een eenvoudig en interessant spel dat ik zeker nog een aantal keer wil proberen om er achter te komen hoe het mechanisme precies werkt. Op welke manier kun je winnen?

De eerste keer Asara

In Asara – het land van duizend torens – creëer je als architect mooie hoge torens. Je probeert de beste torendelen te bemachtigen voordat een medespeler die te pakken krijgt om daarmee jouw torens te bouwen. De torens bestaan uit drie soorten onderdelen. Het moet altijd bestaan uit een basis en een torenspits met daartussen geen, één of meer tussenstukken. Sommige torendelen hebben gouden ornamenten die extra punten opleveren. Alle delen van een toren moeten dezelfde kleur hebben. Er mogen meerdere torens gebouwd worden, ook van dezelfde kleur. Later is het nog altijd mogelijk om een toren te verhogen door er delen tussen te plaatsen.

Het spel bestaat uit vier rondes, met na elke ronde een puntentelling. Elke ronde heb je de beschikking over zes kooplieden die je de markt opstuurt om de verschillende benodigdheden te laten kopen.

Het bord bestaat uit een aantal markten. Elke markt geeft andere mogelijkheden. Per markt kunnen ook maar een bepaald aantal kooplieden iets kopen. Op sommige markten kunnen er drie koop acties gedaan worden en op andere meer of minder. De kooplieden worden gerepresenteerd door zes verschillende kleuren kaarten, waarvan je er aan het begin van de ronde zes willekeurige uitgedeeld krijgt. Wanneer je aan de beurt bent plaats je een koper op een markt en voer je de actie uit die daarbij hoort. Daarna doet de volgende speler hetzelfde, maar als er op de gekozen een markt al een koper ligt, dan moet er een koper van dezelfde kleur bij geplaatst worden om de actie te kunnen uitvoeren. Er kan ook voor gekozen worden om twee anders gekleurde kopers als joker in te zetten.

De acties die gedaan kunnen worden zijn: het kopen van een torenbasis, het kopen van een toren tussendeel, het kopen van een torenspits, het krijgen van de startspelersfiche, het zoeken en kopen van een torendeel in één van de torendeelstalpels, het krijgen van geld van de bank en het bouwen van de torens. Het gaat te ver in deze korte beschrijving om alle mogelijkheden te behandelen. Er zijn een boel keuzes en andere spelers kunnen je te snel af zijn als je niet op tijd bent met jouw actie. Als alles acties voor een markt al gebruikt zijn, dan heb je pech. En voor bijvoorbeeld het bouwen van een toren, betaal je voor het aantal torendelen dat je wilt bouwen. Maar wanneer de actie voor het bouwen van drie torendelen al op is, dan zal je de actie voor vier torendelen moeten kopen en er maar drie gebruiken.

De puntentelling aan het einde van een normale ronde is eenvoudig. Dat is het aantal torens plus het aantal gouden ornamenten en nog een extra punt voor de speler met de startfiche. Na de laatste ronde vindt er nog een extra puntentelling plaats waarbij er punten verdiend kunnen worden voor zaken zoals: de meeste torens, de hoogste toren, de hoogste toren per kleur, etc. Hierbij worden de meeste punten verdiend. Verschillende kleuren torenonderdelen hebben verschillende prijzen en zullen ook een andere hoeveelheden punten opleveren. Een goed uitgewerkt detail is dat deze puntentelling duidelijk beschreven staat op de achterkant van het schermpje dat elke speler krijgt om zijn geld en torendelen achter te bewaren.

Ik weet niet waarom ik dit spel niet leuk vind. Het is gebalanceerd, het is een leuke variant op ‘worker placement’ spellen, het heeft mooie componenten waarmee je mooie torens kunt maken en er zijn meerdere strategieën mogelijk om te winnen. Er lijkt niets mis te zijn met dit spel en ik denk dat een heleboel mensen het leuk zullen vinden. Vooral het mechanismen met kopers van dezelfde kleur op een markt plaatsen vond ik interessant. Maar voor mij was het spel net wat te eenvoudig. Ik had op dezelfde dag ook Fresco (de basisvariant) gespeeld, wat misschien mijn mening voor dit spel beïnvloed heeft. Ik hoef Asara niet meer te spelen, maar ik zal het ook niet afraden.

http://www.boardgamegeek.com/boardgame/72991/asara

De eerste keer Tomb

Ik heb al eerder mijn eerste indruk gegeven van het spel Tomb: Cryptmaster. Ik heb nu ook het spel Tomb gespeeld en kan de twee dus met elkaar vergelijken. Tomb is eerder uitgebracht. Tomb: Cryptmaster noem ik de verbeterde versie. Er is meer interactie tussen de spelers en je kunt elkaar in Cryptmaster beter dwars zitten. In Tomb heb je geen huurlingen en kunnen de spelers elkaar niet helpen. Ook kunnen de spelers geen Tomb kaarten spelen wanneer iemand een tombe binnengaat.

Om een kort verhaal kort te houden: als ik zou moeten kiezen tussen Tomb en Tomb: Cryptmaster, dan zou ik voor Cryptmaster gaan. Je kunt mijn eerste indruk hiervan vinden op deze website: De eerste keer Tomb: Cryptmaster.

Eerste keer Tumblin-Dice

Tumblin-Dice is een eenvoudig behendigheidsspel. Het bestaat uit een bord met een aantal trappen op verschillende hoogtes, van hoog naar laag. Ieder speler gooit om de beurt met een dobbelsteen waarbij die op één van de treden moet eindigen. De dobbelsteen moet in ieder geval de bovenste trede geraakt hebben. De speler kan de dobbelsteen op de bovenste trede neerleggen en dan de dobbelsteen een zetje geven, of de dobbelsteen op de bovenste trede gooien en zo door laten rollen.

De trede waarop de dobbelsteen eindigt bepaald de vermenigvuldigingsfactor voor die dobbelsteen. Als de dobbelsteen buiten het bord terecht komt, dan is die geen punten waard. Het aantal punten voor een worp is gelijk aan het aantal ogen vermenigvuldigd met de vermenigvuldigingsfactor van de trede. De lagere treden hebben een hogere vermenigvuldigingsfactor, maar zijn ook kleiner waardoor de dobbelsteen er gemakkelijk afvalt. De eerste trede (onder de bovenste trede) heeft een vermenigvuldigingsfactor van -1 en levert dus strafpunten op.

In een vierspelerspel heeft iedere speler vier dobbelstenen, elk in een eigen kleur. Om de beurt gooien de speler een dobbelsteen, waarbij ze de dobbelstenen die al op het bord liggen kunnen proberen te raken. Hierdoor kun je de dobbelstenen van een tegenstander het bord afwerken of een eigen dobbelsteen op een betere positie krijgen. Maar voor je het weet help je een tegenstander of tik je je eigen dobbelsteen van het bord af.

Nadat alle spelers hun vier dobbelstenen geworpen heeft, wordt de totaalscore van die ronde bepaald door per speler de ogen te vermenigvuldigen met de vermenigvuldigingsfactor van de trede en die bij elkaar op te tellen. Zo kunnen een aantal rondes gespeeld worden, waarbij de speler met de meeste punten wint.

Het is een snel en eenvoudig behendigheidsspel waarbij je niet lang op je beurt hoeft te wachten. Omdat je altijd vanaf dezelfde positie de dobbelsteen moet werpen hoef je ook niet vanuit een vreemde hoek proberen te rollen, zoals bij veel andere behendigheidsspellen. Er is een duidelijke optimale gooi positie. Het is wel aan te raden om bij dit spel te gaan staan. Het bord ziet er mooi en degelijk uit. De dobbelstenen zijn plastic transparante dobbelstenen. Het is naar mijn smaak net wat te eenvoudig, maar met een aantal jongere en ongeduldige kinderen lijkt mij dit een prima spel.

Eerste keer Tomb: Cryptmaster

Tomb: Cryptmaster is een op zichzelf staande variant van het originele spel Tomb. In dit spel moet iedere speler een groepje helden (party) rekruteren om daarmee de tombe in te gaan om daar de grafkelders (crypts) leeg te roven. In een grafkelder kunnen vallen, vloeken, monsters en voorwerpen liggen. Deze zijn allemaal ervaringspunten (xp) waard. Wanneer je de vallen, vloeken en monsters overwonnen hebt, krijg je daar xp voor en mag je de schatten ‘meenemen’.

Als een speler met zijn party een crypt binnen gaat, dan wordt er een cryptmaster uitgekozen. Op de deur van de van de crypt staat een symbool die aangeeft welke andere speler de cryptmaster is. Als er bijvoorbeeld ‘L’ staat, dan is dit de linker speler. Als er ‘RR’ staat, dan is dit de tweede speler aan de rechter kant. Het kan verstandig zijn om hier rekening mee te houden, want de cryptmaster kan geen huurlingen in het spel brengen (zie hieronder). Ondanks dat er een cryptmaster gekozen is, mogen ook alle andere spelers één cryptmaster kaart spelen. Deze kaarten kun je bijvoorbeeld krijgen in de herberg waar je ook je party bij elkaar brengt. De cryptmaster handelt alle vallen, vloeken en monsters af en kan daarbij ook crypmasterkaarten spelen om het moeilijker voor de party te maken.

Iets wat speciaal in de Cryptmaster versie van Tomb zit zijn mercenaries (huurlingen). Normaal wanneer je het niet alleen afkan, kun je de hulp vragen van andere spelers. Je moet na het gevecht deze helpers, betalen met kaarten. Maar er zijn ook karakters met de mercenary eigenschap. Dit houd in dat ze hun hulp kunnen opdringen en er zo voor zorgen dat je een deel van de buit met hen zal moeten delen. Je eigen helden kunnen trouwens dood gaan, maar de mercenaries komen altijd levend weer terug in het spel.

Voordat het spel begint worden de crypts gevuld met cryptkaarten. Voor elke crypt is aangegeven hoeveel kaarten er in mogen liggen. De spelers leggen om de beurt één cryptkaart in een crypt. Op die manier weet je dus van tevoren gedeeltelijk wat er in de crypts ligt.

Het bord bestaat uit twee delen. De tombe met de crypts en de herberg. In de herberg kun je jouw party samenstellen. Een actie is het rekruteren van een nieuwe held. Er zijn vier klassen: vechters, tovenaars, priesters en dieven – en combinaties van deze klassen. Elke held heeft zijn eigen statistieken die bepalen met welke en hoeveel dobbelstenen er gegooid mag worden voor verschillende acties (vechten, skill checks). Een party mag uit maximaal vijf helden bestaan. Een andere actie die je in de herberg kan doen is twee kaarten pakken. Er zijn spreuken, skills, voorwerpen en cryptmasterkaarten. De spreuken, voorwerpen en skills kunnen aan de helden gekoppeld worden om ze zo sterker te maken.

Ik heb het spel niet helemaal uit kunnen spelen, maar veel plezier beleeft. De mercenaries waren wel heel vervelend, vooral omdat ik ze zelf niet had. Voor fans van het genre is dit zeker leuk om te spelen. Ik denk dan aan spellen zoals Runebound, Dungeoneer en in mindere mate aan Talisman. Ik kreeg er soms ook wel een Munchkin gevoel bij, niet vanwege de humor, maar vanwege het chaotische spelverloop en de wijze waarop een held opgebouwd wordt. Het binnenvallen van een crypt gaat er soms heftig aan toe en maakt het zeer vermakelijk om te spelen. Ik weet niet of het spel te lang duurt, maar het lijkt wat aan de lange kant. Dit kan ook komen omdat we begonnen zijn met de moeilijke kant van het bord. Dit was een vergissing, we dachten met de makkelijkste variant te zijn begonnen. Dit spel is zeker voor herhaling vatbaar.

Voor meer informatie zie Tomb: Cryptmaster op BoardGameGeek.