Een vorige keer schreef ik een algemeen stukje over coöperatieve spellen. Vandaag wil ik een van deze spellen bespreken. Het is niet alleen het eerste spel in deze serie, het is ook het eerste coöperatieve spel dat ik zelf aan mijn collectie toevoegde. In Essen op de beurs was er nog iemand die een poging om het spel te leren maar opgaf, onder het slaken van een kreet als “Hier heeft iemand te veel geprobeerd het boek te volgen” (maar dan in het duits…). Vervolgens kwam ik enkele weken later op het Spellenspektakel op een ietwat bijzondere manier in het bezit van dit spel. En toen was het: lezen, spelen, nog eens herlezen, nog een keer spelen, weer lezen…
