De afgelopen weken heb ik er hard aan gewerkt en nu zijn mijn 20 Japanse vliegtuigen gereed om in de strijd te worden geworpen. De vliegtuigen op de bijgaande foto betreffen 4 torpedobommenwerpers Nakajima B5N “Kate” linksvoor. Rechtsachter in het geel zijn 4 Aichi D3A “Val” duikbommenwerpers. “In het geel” zul je denken. Ongebruikelijk, maar het heeft bestaan. De overige 12 vliegtuigen zijn Mitsubishi A6M Zero’s in verschillende kleuren. De Japanners hadden geen onafhankelijke luchtmacht. Zowel de landmacht als de marine hadden een eigen luchtvaartafdeling. Die van de landmacht hadden aan de bovenzijde een overwegend groene kleur en die van de marine een lichte tint. Zero, Kate en Val maar ook andere aanduidingen als Betty, Jude en Oscar zijn trouwens geen officiële Japanse vliegtuignamen, maar bedacht door de Amerikanen. De oorspronkelijke Japanse namen waren wat moeilijk te onthouden en lastig uit te spreken. Vandaar! De vliegtuigmodellen zijn afkomstig van Raiden Miniatures.
Lees verder “Japanse Vliegtuigen – Klaar voor de strijd”
Auteur: Henri
Bakske Koffie (1) bij Vesting Holland
In tegenstelling tot miniatuur wargaming bestaat er in Nederland geen vereniging die zich bezighoudt met historisch bordwargamen. Er wordt hoofdzakelijk in de privésfeer gespeeld en dat maakt de hobby weinig bekend en dus onbemind. De Nederlandse historische wargame scene is dus klein en Noël Houben uit Voorburg wil daar iets aan doen door regelmatig bijeenkomsten in de Randstad te organiseren. Afgelopen zaterdag kwam de Vesting Holland voor de tweede maal bijeen. The Sword of Rome zal er ter tafel komen. En laat dat net één van mijn favoriete card-driven wargames zijn. Ik heb ‘m al een paar jaar niet meer gespeeld, dus dat is een mooie reden om af te reizen naar Rotterdam en aan te schuiven. En natuurlijk voor ’n bakske koffie.
Perudo
Sommige spelen maken geluid en andere maken veel geluid. Maar Perudo maakt héél véél geluid. Dat wil zeggen, de Perudo-spelers maken héél véél geluid. Eerst laat iedereen uitgebreid de dobbelstenen in de beker klotsen – als ware het stoere cocktailshakers – om ze vervolgens keihard op tafel te smakken. En als er bij het onthullen blijkt dat iemand met 5 dobbelstenen 4 jokers heeft gegooid, is het hilariteit alom. Nee, op een gemiddelde clubavond zijn Perudo-spelers niet populair. Maar er is een probleem. Perudo is namelijk een ontzettend leuk spel, dat vaak ter tafel komt.
Dobbelen met verstand, intuïtie, bluf en geluk
Sommige spelen maken geluid en andere maken veel geluid. Maar Perudo maakt héél véél geluid. Dat wil zeggen, de Perudo-spelers maken héél véél geluid. Eerst laat iedereen uitgebreid de dobbelstenen in de beker klotsen – als ware het stoere cocktailshakers – om ze vervolgens keihard op tafel te smakken. En als er bij het onthullen blijkt dat iemand met 5 dobbelstenen 4 jokers heeft gegooid, is het hilariteit alom. Nee, op een gemiddelde clubavond zijn Perudo-spelers niet populair. Maar er is een probleem. Perudo is namelijk een ontzettend leuk spel, dat vaak ter tafel komt.
Een nieuw project … Starmada
Één van mijn favoriete TV-series uit de jaren tachtig is Battlestar Galactica. De laatste overlevenden van een verrassingsaanval door een robotras, genaamd de Cylons willen terugkeren naar de planeet waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen … Aarde. Daarin worden ze op alle mogelijke manieren dwarsgezeten door die Cylons. Maar lijken die 12 Colonies niet een beetje op de Verenigde Staten van Amerika ten tijde van hun onafhankelijkheid in 1776. En die lafhartige aanval, doet dat niet denken aan Pearl Harbor. En dan die niets en niemand ontziende kille robots de Cylons. 
Waren dat niet de Commies van de andere kant van de muur? En ze vlogen ook nog eens in de lelijkere ruimteschepen! En die hele tocht naar moeder Aarde, is dat niet iets van uit de Bijbel. Nu ik ouder en wat wijzer ben, wordt ’t mij steeds duidelijker. Maar het was ook de tijd van de Koude Oorlog en daarmee geeft Battlestar Galactica een tijdsbeeld. Toch vond ik het toen een indrukwekkende serie. Helaas durf ik ‘m op DVD niet terug te zien. De illusie durf ik niet verstoren. Vele series uit die tijd zijn tegenwoordig het aanzien niet meer waard! Een jaar of vijf geleden schijnt er een compleet nieuwe serie uitgebracht te zijn, maar blijkbaar heb ik ‘m gemist. Maar wie heeft ‘m wel gezien? Misschien moet ik ‘m eens een keer als DVD-pakket aanschaffen. Kortom ik heb iets met ruimteschepen. En nu ik bezig ben met miniatuur wargaming was dat voor mij reden eens op zoek te gaan naar een leuk SF-spelsysteem met ruimteschepen.
They Couldn’t Hit an Elephant
In de beginfase van de slag bij Spotsylvania op 9 mei 1864 tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1864) inspecteerde de Noordelijke corpscommandant John Sedgwick de voorste linies. Hoewel hij bijna een kilometer van de vijandelijke linies verwijderd was, zag hij zijn begeleiders wegduiken. “They couldn’t hit an elephant at this distance!” verbaasde hij nog. Hij had net zijn laatste woorden uitgesproken of hij stortte dodelijk getroffen ter aarde. Generaal-majoor Sedgwick was de hoogste gesneuvelde aan Noordelijke zijde tijdens die oorlog.
Nu heeft Too Fat Lardies een nieuw miniaturen systeem over die oorlog uitgebracht onder de titel They Couldn’t Hit an Elephant; een naam die geheel past in de lijn van Too Fat Lardies merkwaardige speltitels. Neem maar eens een kijkje!
They Couldn’t Hit an Elephant is een afgeleide van hun Napoleontische miniaturensysteem Le Feu Sacré. Het kan zowel op brigade als regimentsniveau gespeeld worden en is ontworpen voor zowel 15mm als 28mm figuren. Voor andere schalen bestaan ‘omreken’-instructies.
In They Couldn’t Hit an Elephant heb je voor elk van de ondercommandanten – op corps-, divisie- of brigade-niveau – een kaart in het deck. Als de kaart getrokken wordt, rol je voor actiepunten, waarmee je een keur aan acties kunt uitvoeren. De kwaliteit van leiders speelt hierin een rol.
Voor het geld hoef je ’t niet te laten. Voor £ 7,00 kunnen de regels in PDF-formaat gedownload worden.