Enige tijd geleden heb ik een beschrijving geplaatst van Arkham Horror. Dit spel is in 2005 uitgegeven door Fantasy Flight Games. Zoals al eerder beschreven moeten de spelers het in dit spel gezamenlijk opnemen tegen een hoop kleine monstertjes. Uiteindelijk bestaat er de kans dat de spelers met zijn allen moeten vechten tegen één “Oude” (een groot monster), die de Aarde zoals we die kennen (of kenden, het spel speelt in 1926) zal vernietigen als hij (het?) wakker wordt en niet door de spelers overmeesterd wordt.
Op zich biedt het basisspel, met alle variatie in karakters, “Ouden”, en kaarten al voldoende afwisseling en hoeft het spel niet snel te vervelen. En al scheen de utgever in eerste instantie niet van plan te zijn om uitbreidingen uit te brengen bij dit spel, een jaar na verschijnen van het basisspel kwam er al een eerste kleine doos uit met een uitbreidinkje. En ik schreef het al: ondertussen zijn er meer uitbreidingen gevolgd. Vandaag wil ik van al die uitbreidingen de (drie) tot nu toe verschenen kleine uitbreidingen kort voorstellen. Die drie kleine doosjes hebben elk niet alleen maar wat nieuwe onderdelen van de bekende soorten, ze bevatten ook allemaal iets nieuws qua regels en materiaal.
Curse of the Dark Pharaoh
De eerste van deze drie uitbreidingen. Direct al in 2006 kwam deze uit. In deze doos zitten nog alleen maar kaarten, maar het begint al wel goed. Het thema van deze set is een tentoonstelling van oude Egyptische artefacten.
Dit thema komt naar voren in o.a. de ontmoetingskaarten, en er is een aparte set met Expositie-items (Exhibit Items). Deze zijn vergelijkbaar met de Bijzondere Items (Unique Items) uit het basisspel. Maar ook zijn er kaarten die het een speler onmogelijk maken om locaties in een bepaalde wijk binnen te gaan. Ook zijn er wat kaarten die een spler helpen dan wel hinderen, vergelijkbaar met de Zegen/Vloek-kaarten uit het basisspel.
Deze uitbreiding kan op twee manieren gespeeld worden.
Als je speelt met een tijdelijke tentoonstelling worden de kaarten van deze uitbreiding deels gebruikt om de kaarten uit het basisspel te vervangen. Van andere kaarten wordt een aparte trekstapel gevormd, zodat je kunt kiezen of je een kaart uit het basisspel trekt of uit de uitbreiding. Dat betekent dus dat alle kaarten van het betreffende type uit deze uitbreiding komen en het thema dus goed naar voren komt.
Als je speelt met een permanente tentoonstelling worden de kaarten van deze uitbreiding door de stapel kaarten (van hetzelfde type) uit het basisspel geschud. De kaarten uit Egypte komen dan dus veel minder vaak naar voren.
The King in Yellow
Deze tweede kleine uitbreiding is (ook) geïnspireerd op het werk van H.P. Lovecraft. The King in Yellow is een toneelstuk waarvan gedeelten voorkomen in diverse andere stukken van zijn werk. Dit toneelstuk is zodanig angstaanjagend dat diverse mensen die het bijgewoond hebben volledig doorgedraaid zijn geraakt. Dit wordt o.a. verbeeld middels de drie kaarten die de drie bedrijven van het toneelstuk vorstellen. Als het derde bedrijf begonnen is draait het gehele publiek door, en verliezen de spelers het spel. Deze drie kaarten kunnen in het spel komen door het trekken van een van de zes (!) kaarten The Next Act Begins. Jawel, er zijn zes kaarten waarmee een volgens bedrijf wordt ingeluid. Dat betekent dus o.a. dat bij een redelijke verdeling van deze kaarten over de stapel, je halverwege de stapel de kans loopt dat het spel verloren is. Gelukkig zijn er mogelijkheden om het volgende bedrijf uit te stellen. Maar: daar staan natuurlijk wel kosten tegenover, in speltechnische zin natuurlijk!
Net als bij de Curse of the Dark Pharaoh zijn er ook bij deze uitbreiding twee vergelijkbare mogelijkheden om te spelen met de (meeste) onderdelen van deze uitbreiding.
Je kunt spelen met de rondreizende voorstelling, dan worden de kaarten van deze uitbreiding geplaatst bovenop de gelijke stapel uit het basisspel. De eerste kaarten die je vervolgens trekt zijn dan van de uitbreiding, en als je die allemaal gehad hebt krijg je de kaarten van het basisspel.
Alternatief kun je spelen met de permanente voorstelling. Hierbij worden de kaarten uit deze uitbreiding geschud samen met de betreffende kaarten uit het basisspel.
Als “toetje” zit er in deze uitbreiding nog een Herald met bijbehorende onderdelen. Dat is een wezen dat qua venijn ergens tussen de monstertjes en de “Oude” in zit. Met de Herald-variant worden er enkele extra spelregels toegevoegd middels de kaart van dit wezen. De Herald in deze uitbreiding heet The King in Yellow, en hij heeft als belangrijkste gevolg dat (1) de “Oude” sneller wakker wordt, en (2) belangrijke mensen in Arkham gek worden en daarmee een bepaald negatief effect hebben op het gehele spelverloop.
Sinds het verschijnen van deze uitbreiding bevat elke andere uitbreiding minstens één Herald. Ook zijn er door Fantasy Flight op hun site twee Heralds gepubliceerd.
Wel opmerkelijk: Deze uitbreiding heet hetzelfde als de bijbehorende Herald, maar ook als een van de Boeken (Tomes) uit de set Bijzondere Items (Basissspel), en het is ook nog eens de “bijnaam” van Hastur, een van de “Ouden” . Verder heb ik op een aantal fora (waaronder bij Fantasy Flight Games) de naam The King in Green aangenomen. Waarbij ik voor groen i.p.v. geel heb gekozen omdat het de huiskleur van esperantisten is 😉 .
The Black Goat of the Woods
Deze derde en laatste kleine uitbreiding heb ik afgelopen jaar in Essen gekocht. Ik liep langs de stand van Fantasy Flight/Heidelberger, en zag het doosje liggen. Dus heb ik het meteen gekocht. Ook in deze uitbreiding weer enkele nieuwe zaken.
Zo wordt in deze uitbreiding de Cultus “Een van de Duizend” geïntroduceerd. Op drie locaties kun je ervoor kiezen om je daar bij aan te sluiten. Als gevolg hiervan zijn de ontmoetingen die je vervolgens op dezelfde drie locaties hebt meteen een stuk pijnlijker. Je moet namelijk opeens ontmoetingen trekken uit een speciaal deck, waarin je met de regelmaat van de klok een Corruptie-kaart moet nemen. Deze kaarten zijn voor jezelf, maar soms (ook) voor voor het gehele team negatief. De effecten van deze kaarten zijn divers. Sommige effecten zijn permanent, sommige worden op bepaalde momenten geactiveerd. Gelukkig kun je ook van je Corruptie-kaarten af komen, maar overall zit je er toch lelijk mee in je maag. Misschien kun je maar beter proberen weg te lopen als je uitgenodigd wordt je aan te sluiten…
Ook in deze uitbreiding zit weer een Herald. Deze Herald heeft als gevolg dat er opeens twee soorten monsters bestaan. Monsters met een bepaald symbool worden apart gezet, en worden regelmatig als extra getrokken en op het bord gelegd. Ook verdwijnen ze niet automatisch als een poort naar hun eigen dimensie wordt gesloten, en als je zo’n beest verslaat moet je weer een Corruptie-kaart nemen. Daar zijn ze weer!
Ook in dit geval heeft de Herald weer de naam van de uitbreiding, en is ook weer de bijnaam van een van de “Ouden” (in dit geval Shub-Niggurath) dezelfde. Zouden ze het erom doen, daar bij Fantasy Flight? Elke keer dezelfde naam geven aan andere onderdelen van het spel?
Als laatste nieuwe materiaal zit er in deze uitbreiding nog een paar kaarten met een moeilijkheidsgraad. Hierop staan ook weer enkele regels die het spel beïnvloeden. Sommige maken het spel iets makkelijker, sommige maken het iets moeilijker. Elke kaart heeft ook een waarde voor het bepalen van de eindscore… als je wint tenminste want bij verlies wordt er geen score bepaald.
Links
- Website van Fantasy Flight Games: Arkham Horror
- Arkham Horror
- Curse of the Dark Pharaoh
- The King in Yellow
- The Black Goat of the Woods
- Arkham Horror Wiki
- Recensie op RPGnet van het basisspel
- Coöperatieve spellen (1) (introductie)
- Coöperatieve spellen (2) (lijst)