Vorig jaar ging de reis nog met de auto en boot, dit jaar pakte ik weer ‘gewoon’ het vliegtuig naar Birmingham. Schiphol ligt ten slotte niet voor niets zo ongeveer in mijn achtertuin! Daar vond van 30 mei tot ten met 2 juni de UK Games Expo plaats, en wij waren natuurlijk weer van de partij.
Donderdag
De donderdag begint rustig. Ik had de hele dag vrij genomen, maar eigenlijk hoef je pas na de lunch echt actief te worden. ’s Morgens nog snel de koffer ingepakt, en zo rond een uur of 2 vertrok ik richting Schiphol. Simon en Wilfred waren daar toen al, en na mezelf door incheck en paspoortcontrole geworsteld te hebben voegde ik me bij de gate bij hen. We waren veel te vroeg, maar dat gaf gelegenheid om rustig bij te kletsen en nog wat te vergaderen.
De Transavia vlucht naar Athene die nog aan onze gate stond was zwaar vertraagd, dus wij kregen last minute opdracht om nog een halve marathon af te leggen naar onze nieuwe gate. Daar stond dan uiteindelijk onze KLM vlucht te wachten om ons in een uurtje naar Birmingham te brengen. Niet met een KLM vliegtuig, maar met inhuur van het Spaanse Privilege Style. KLM had schijnbaar te weinig vliegtuigen of personeel om deze vlucht zelf uit te voeren.
Na een uurtje vliegen landden we iets na 17 uur lokale tijd in Birmingham. Het grote voordeel van deze luchthaven is dat je met een treintje rechtstreeks van de terminal naar het National Exhibition Centre (NEC), het beursgebouw, getransporteerd wordt. Daar aangekomen ontmoetten we de groep die met de auto en trein gegaan was: Pieter, Jerry, en Mieke.
De prijsuitreiking van de UKGE Awards was toen al afgelopen (Pieter heeft mijn honneurs waargenomen), maar de donderdag is ook altijd een rustig moment om tickets op te halen en tweedehands spelverkoop in te leveren. Verder is er op donderdagavond altijd een stukje hal ingericht met kleine tafels waar stands hun spellen aan de pers voorstellen. Spelen kan niet, maar je kunt wel alvast kijken wat er de komende dagen allemaal te zien zal zijn.
Na een paar jaar hebben we al wat ervaring kunnen opdoen met de Engelse keuken: men sluit belachelijk vroeg! Dus na een kort rondje besloten we om maar meteen door te rijden en op goed geluk in een klein dorpje een pub op te zoeken. Onder het ‘genot’ van een cricketwedstrijd Engeland-Pakistan stouwden Jerry en ik een shared BBQ-platter naar binnen, die overigens erg goed smaakte.
Daarna door naar ons vertrouwde hotel in Nuneaton en vroeg naar bed.
Vrijdag
Na een stevig Engels ontbijt in het hotel trokken we met ons zessen richting NEC. Onze biologische GPS raakte volledig van slag omdat we door werkzaamheden via een andere route bij de parking uit kwamen, maar met wat bordjes volgen komt dat allemaal weer goed. Het blijft bizar hoe al die Engelsen netjes links in de file blijven rijden terwijl er toch echt een parkeerwachter (steeds gefrustreerder) staat te gebaren dat ook de rechtse rijstrook gebruikt mag worden. Rechts rijden snappen we, dus deze asociale ‘Europeans’ haalden brutaal de hele rij in.
Op de beursvloer zelf beginnen we altijd even met door alle hallen slingeren om te zien wat er allemaal op tafel ligt. Halverwege zagen we bij de stand van Hasbro twee tafels vrij, dus wij splitsten ons op in twee groepjes van drie. Samen met Pieter en Mieke speelde ik Risk Strike, ofwel Risk het kaartspel.
Het spel bevat twee decks kaarten, actiekaarten en gebiedskaarten. Actiekaarten kun je gebruiken in gevechten of tijdens je beurt om speciale acties te doen, de gebiedskaarten probeer je per continent te verzamelen. Degene die namelijk als eerste het bij dat continent horende aantal gebiedskaarten verzameld heeft, wint dat continent. Heeft een speler twee continenten veroverd, dan wint hij het spel.
Het blijft Risk, dus uiteraard kun je elkaar aanvallen om gebiedskaarten van andere spelers te veroveren. Hier liepen we tegen een gebrekkige uitleg aan, waardoor ik me afvraag of wij dit veroveren wel helemaal goed gespeeld hebben. Onze uitlegger gaf al aan dat ze het spel pas op donderdagavond gekregen hadden om voor te bereiden, en dat was bij onze eerste uitleg van de dag te merken.
Wij slingerden vrolijk verder, en maakten ondertussen nog even een selfie bij de £1000 poster. Dit is een winactie waarbij elke dag £1000 verloot wordt onder iedereen die een selfie met de poster op instagram gedeeld heeft.
Na onze slinger door de hallen afgemaakt te hebben, spotten we een vrije tafel bij Identity Games met Medical Mysteries. Omdat die niet met zes spelers kon, en omdat met zes rondlopen toch al onhandig is, splitsten we hier in twee groepjes van drie. Ik schoof samen met Jerry en Wilfred aan bij ‘House het Bordspel’, terwijl Mieke, Simon, en Pieter verder liepen.
Medical Mysteries speelt als een standaard verhaal gedreven murder mysterie, met die twist dat het leidend voorwerp geen slachtoffer is maar een patiënt. Je kunt dus datgene doen wat je normaal in dit soort spellen nooit kan: vragen stellen.
Wij speelden een demo scenario waarin wij, als artsen op de spoedeisende hulp, moesten zorgen dat onze patiënt de nacht door zou komen, en als het even kon moesten we haar nog proberen te genezen ook. Naarmate de tijd vordert nemen de klachten van de patiënt toe, dus je hebt niet onbeperkt de tijd om tests te doen.
Voor mij een van de hoogtepunten van de beurs, en met dank aan de vrijgevigheid van de dame die achter de balie stond en nieuwsgierig was wat Roll The Dice is, vanaf nu ook bij Roll The Dice te spelen!
Ondertussen was het tijd voor de dagelijkse uitreiking van de £1000, dus gingen we op weg naar het podium. Daar stond een hele massa mensen (met daaronder ergens ons andere drietal), dus in plaats van ons daar tussen te wurmen besloten we op de naastgelegen stand van Asmodee aan te schuiven voor een spelletje Setup. In deze coöperatieve Rummikub variant probeer je met tegels in je hand sets te maken op het spelbord. Maar omdat je in teams speelt wil je ook proberen jouw tegels zo klaar te leggen dat je teamgenoot daar in zijn beurt optimaal gebruik van kan maken.
Helaas geen £1000 gewonnen, dus wij splitsten ons weer op zoek naar meer spelletjes.
Deckchairs on the Titanic lag vrij bij Silver Birch Games. Uitleg deden ze niet aan, maar het regelboek was niet al te dik dus ik begon vrolijk te lezen.
Als decadente eerste klas reiziger aan boord van de Titanic probeer je jouw ligbedden op de beste plaatsen te zetten zodat ze de meeste punten opleveren. Je medespelers proberen dat echter ook, en zoals het een spel over de Titanic betaamt is er ook nog een ijsberg die roet in het eten probeert te gooien.
Tijdens het volgen van een escape room speurtocht door de hallen moesten we op een stand zijn waar ze ook Get Wet hadden staan. Ik maakte de fout om de doos op te pakken om te kijken wat het is, waarna een enthousiaste demoër op ons toesnelde en een categorie riep. Wij moesten om de beurt snel iets roepen wat in die categorie viel. Wie een fout antwoord gaf of te lang stil bleef, werd door de meegeleverde plantenspuit met water in het gezicht gespoten.
Tja.
Vlak voor sluitingstijd schoven we bij The Op nog aan voor een snel spelletje Blank Slate. Elke ronde wordt een kaartje opengedraaid met een woord, waarna ieder voor zichzelf een associatie met dat woord opschrijft. Je krijgt punten als je hetzelfde woord hebt als iemand anders, en geen punten als jij de enige bent met jouw woord. Het duurde bij ons een recordtijd voordat iemand een punt scoorde, maar uiteindelijk zou blijken dat mijn associaties het meest overeenkomen met die van de rest van de groep.
Ondertussen was al omgeroepen dat de beurs toch echt ging sluiten, dus herenigden wij onszelf met de andere groep bij de uitgang. Plan voor de avond was om terug naar het hotel te rijden en bij de naastgelegen ‘carvery’ te gaan eten. De typisch Engelse carvery was helaas al afgeruimd, maar ze hadden gelukkig nog wel de mixed grill die vorig jaar op was. Ook de cheesecake hier is heel erg lekker, maar wel een tikkeltje overdreven veel…
Tijdens het wachten speelden we nog een spelletje Regenwormen Pocket.
Na het eten was het nog wat vroeg om al naar bed te gaan (en eerst moest die belachelijke portie cheesecake nog wat verteren). Gelukkig had Pieter een spel voorzien: Forever Home hadden zij eerder die dag op de beurs al gespeeld.
In Forever home ga je patroontjes bouwen van honden op je eigen bordje, om zo puntenkaarten te mogen claimen. De honden die je daarvoor gebuikt hebt stuur je vervolgens naar een asiel waar ze, afhankelijk van kleurencombinaties, ook nog punten opleveren.
Zaterdag
Op vrijdag hadden we in de wandelgangen al geruchten gehoord dat de zaterdag uitverkocht zou zijn, dus wij hadden ons voorbereid op een drukke dag. Spiel drukte is net niet bereikt, maar het zou zaterdag inderdaad een erg drukke beursdag worden.
De groep van Pieter, Mieke, en Simon hadden een afspraak staan na een mislukte poging op vrijdag om Windmill Valley te spelen, dus we splitsten ons in dezelfde drietallen. Gezien de verwachte drukte leek het ons verstandig om bij een lang spel te beginnen, dan konden we in ieder geval een paar uur zitten.
Op de stand van Asmodee maakten we ons klaar voor een paar uur The Witcher: Old World, en al snel kregen we gezelschap van een Deense medespeelster en onze Schotse demoër. The Witcher: Old World combineert storytelling/rollenspel met een bordspel in de wereld van de gekende boekenserie van Andrzej Sapkowski. Als witcher van de vier verschillende scholen trek je het hele land door op zoek naar monsters die een kopje kleiner gemaakt moeten worden. Qua spel zelf niet onaardig, maar het grootste pluspunt is duidelijk de link naar het witcher-universum wat heel mooi met het spel geïntegreerd is.
Toen we opstonden van The Witcher was het ondertussen lunchtijd, en na een super decadente breakfast sub van de Subway waren we wederom als groep herenigd voor de £1000 loterij (wederom geen prijs).
De £1000 van UKGE zelf was echter niet het enige wat er te winnen was. Iello verlootte een echte diamant onder alle spelers van Diamant. Een diamant wil natuurlijk iedereen wel winnen, en dit spel konden we voor de verandering eens met de hele groep spelen! We babbelden nog wat met de standverantwoordelijke van Iello die we al vaker gesproken hadden, en vervolgden toen als groep van zes weer onze weg.
We waren nog steeds als groep van zes onderweg toen we bij Ares Games een lege tafel War of the Ring: The Card Game zagen liggen. Omdat deze niet met zes kon was splitsen weer noodzakelijk. Het feit dat het een War of the Ring spel was betekende dat we weer en dezelfde groepen splitste.
Met zijn anderhalf tot twee uur speelduur is deze kaart versie een stuk toegankelijker dan klassiek War of the Ring, maar speelduur en diepgang is nog steeds fors te noemen. Wij speelden een twee tegen twee scenario, maar er zijn verschillende opties in de basisdoos, met uitbereidingen die nog meer opties bieden. Wij speelden ongeveer een half spel, waarin het Duister (gespeeld door Jerry en de demoër) geen schijn van kans maakte tegen de alliantie van Wilfred en mijzelf.
Hierna gingen we eigenlijk op weg naar de stand van Coiledspring Games, maar onderweg kwamen we bij Dranda Games langs Isle of Trains: All Aboard. Dit kaartspel maakt gebruik van het principe dat kaarten voor verschillende dingen gebruikt kunnen worden afhankelijk van welke zijde gespeeld wordt. Zo kun je ze uitspelen als wagons in je trein, maar ook als grondstoffen, of betaalmiddel om andere kaarten uit te spelen. Je scoort punten door een betere trein te bouwen, goederen te vervoeren, en passagiers naar de juiste stations te brengen.
Na deze tussenstop vervolgden we onze weg naar Coiledspring Games, en kwamen daar bij mijn tweede hoogtepunt van de beurs terecht: Wrath of Fire Mountain. Op het eiland waar je als stam holbewoners woont, staat een vulkaan. Het nadeel van vulkanen is dat ze nog wel eens willen uitbarsten, dus de holbewoner logica schrijft voor dat de vulkaan als god aanbeden wordt. Tegelijkertijd probeert iedere stam de beste en mooiste gebieden voor zichzelf te claimen, zodat je meer punten verdient dan je medespelers. Bovendien kun je je holbewoners ook dino eieren laten uitbroeden, waarna je de dankbare dinobaby als figuur met speciale acties op het bord in kunt zetten. Niet te moeilijk en lekker vlot!
De pizzeria van die avond viel wat tegen (de pizza was lekker, maar de muziek in het restaurant stond toch echt een paar standjes te hard), maar zaterdag was ook de dag van de traditionele toetjes bij Pirlo’s. De toetjes zijn niet alleen gigantisch, maar ook nog eens erg lekker. Een aanrader voor eenieder die ooit in de buurt van Birmingham komt!
Zondag
Van de drukste dag gaan we naar de rustigste dag. Omdat de organisatie om 16 uur de hallen sluit om af te breken, is de zondag relatief kort en daardoor ook vrij rustig. De dag begon met een vlot spel Life in Reterra bij Hasbro. Iedereen bouwt met tegeltjes zijn eigen landje in een 4×4 grid. Je probeert hierbij de landschappen te laten aansluiten omdat grotere gebieden meer punten opleveren. Je wil echter soms ook bepaalde vakjes (met tandwiel symbolen) laten aansluiten, omdat je op die velden gebouwen mag bouwen die extra acties of punten opleveren. Ook deze speelt heerlijk vlot, met toch voldoende strategie en opties.
En dat was maar goed ook, want we hadden ons ingeschreven voor het jaarlijkse King of Tokyo toernooi. We speelden Reterra dus tegen de klok!
Meestal komt er wel iemand voorbij de eerste ronde, maar dit jaar was het voor ons alle zes meteen al einde oefening. Ik stond er zelf goed voor in Tokyo met nog acht levens en achttien punten, maar de twee spelers voor mij deden bij elkaar negen schade. Oef!
Na afloop van het toernooi kregen we van de Iello staff nog een kleine sneak peek van de nieuwe King of Tokyo die later dit jaar in Spiel gelanceerd zal worden: King of Tokyo Duel. We mochten geen foto’s maken, maar kregen wel een korte introductie over het spel. Later dit jaar meer!
Wij vervolgden ondertussen onze weg en werden bij Ravensburger aangetrokken door Jaws. De uitleg was niet fantastisch (had de jongeman op voorhand ook netjes toegegeven), maar hij is niet heel ingewikkeld dus na een ronde hadden we hem al redelijk door. Het spel is asymmetrische coöp, waarbij een speler de haai speelt en de andere spelers karakters uit de film (Quint, Brody, en Hooper). In de eerste fase probeert de haai zoveel mogelijk onschuldige zwemmers te verorberen, terwijl de rest probeert de zwemmers uit het water te redden. Halverwege gaat het spel over naar de volgende fase, waarin de haai actief probeert de andere spelers aan boord van de Orca aan te vallen. We hebben hem niet volledig uitgespeeld omdat we nog snel een selfie met de £1000 poster moesten maken.
Op de terugweg van de £1000 selfie (nog steeds geen prijs!) schoven we aan voor een spelletje Druids. Je probeert de machtigste druïde te worden door de vier elementen te verzamelen en runes uit te spelen. Deze runes komen in een rij voor je te liggen en leveren punten op. De truc van het spel is dat je kunt meeliften met de acties van andere spelers: als mijn figuur op hetzelfde actieveld staat als die van een medespeler, mag ik dezelfde actie uitvoeren.
En toen was de zondag alweer bijna voorbij en speelden we ons laatste spel van de beurs: Pyramidice bij Ares Games. Met een gezamenlijke voorraad dobbelstenen probeert iedere speler een bijdrage te leveren aan de bouw van de Grote Pyramide. Tegelijkertijd kun je ook dobbelstenen offeren om de gunst van de goden te winnen, en zo extra acties of punten te verkrijgen. De uitleg was niet fantastisch, met spelregels die halverwege nog plots uit de lucht kwamen vallen, maar het spel zelf was wel aardig.
Omdat het nog wat vroeg was om al te gaan eten hadden we een escape room geboekt in Coventry. Ook daar waren we veel te vroeg ter plaatse, maar gelukkig zat de escape room in een arcade hal en hoefden we ons dus niet te vervelen. Bovendien kon ik dan nog mooi de start van de Indycar race van die avond in Detroit kijken!
In de escape room moesten we als passagiers proberen te ontsnappen uit een zinkende Titanic. Met nog een paar minuten over is dat gelukt. Naast de escape room hebben we nog wat gegeten, waarna we in het hotel nog een spelletje 5 Towers gespeeld hebben.
Maandag en slot
Terwijl de groep met de auto vroeg opstond om op tijd te ontbijten, konden wij als verwende vliegtuigreizigers uitslapen. Na rustig ontbeten te hebben gingen we met de taxi naar de luchthaven. Daar waren we veel te vroeg, maar we hadden slechte ervaring uit eerdere jaren. Echter bleek ter plekke dat zelfs de incheckbalie nog niet open was, dus we hebben een comfortabele stoel gevonden en speelden nog een spelletje Clever. Ondertussen kwamen onze Franse vrienden van Iello nog even voorbij gelopen, en toen wij uitgespeeld waren was ook de incheckbalie open.
Terug in Nederland (dit keer wel met KLM zelf) was ik al bijna thuis, maar gooide NS nog roet in het eten voor Wilfred en Simon. Maar ook dat is uiteindelijk weer goed gekomen, waarna een leuk spellenweekend alweer ten einde gekomen was.
Als laatste nog een paar algemene slotwoorden over de beurs. Als je namelijk dit verslag leest krijg je een zeer beperkt kijkje op deze beurs. Anders dan de beurzen die wij gewend zijn, is er op UKGE veel meer ‘open gaming’, evenementen, en rollenspellen. Wij hebben ons beperkt tot de beurshallen, maar als je wil is er in het naastgelegen Hilton hotel tot diep in de nacht vrije speelruimte om spellen te blijven spelen. Bovendien is er tijdens de beurs in het hotel een weelde aan evenementen, rollenspellen, activiteiten, panel shows en nog veel meer.
Het is allemaal niet echt iets voor mij, dus wij komen er niet. Maar als je er de eerste keer bent zou ik zeker aanraden om een keer door het Hilton te lopen en te kijken wat daar allemaal te zien en doen is. En mocht je interesse hebben in de events, hou vooraf de website van UKGE in de gaten want je kunt op voorhand al tickets kopen en sommige events (zoals de Dark Room) zijn mega populair.
Ondertussen weten we dat er dit jaar een recordaantal van 65.000 bezoekers geweest zijn. Als ik een gokverslaafde Engelsman zou zijn zou ik zomaar wat geld inzetten dat er volgend jaar een extra hal bij komt.
Over volgend jaar gesproken, de data zijn al bekend en vallen voor Nederland gunstig in het Hemelvaart weekend: 30 mei tot en met 1 juni.
Fijn om eens 2 verschillende verslagen te hebben deze keer.