Bij de vierde keer, mogen we het wel een traditie gaan noemen denk ik …
Dit jaar trokken we met vijf leden naar het Engelse Birmingham. Donderdag 1 juni, 5 uur in de ochtend en ik vertrek om de andere drie op te pikken die met de auto meegingen. Wonder boven wonder verliep de heenreis best goed zonder noemenswaardige files en oponthoud onderweg. Aangekomen in Calais om in te checken zie ik nergens de check-in voor Irish Ferries … vreemd. Even goed rondkijken en plots zie ik het, “Bienvenue au port de Dunkerque”, afslag te vroeg dus, even half uurtje doorrijden naar Calais. Check-in en controles gaan op zich vlot en we mogen mee. Na een uurtje wachten, gaan we aan boord. Gezien het tijdstip een Iers ontbijt als lunch genomen en ons eerste spel op tafel gelegd, Keer op keer. Ideaal spel voor dit soort momenten.
Na anderhalf uur varen zijn veilig aangekomen in Engeland en kunnen we beginnen aan deel twee van de autorit. Na enkele meters gaat het al bijna mis en blijkt een Engelse rotonde toch niet meer simpel al is dacht, dan maar de parking op, twee minuten wachten en een volgende poging, gelukkig gaat het nu wel goed en zijn we echt vertrokken. Zoals altijd is het rond Londen altijd wat drukken er daar verliezen we wat tijd, maar daar was in de planning al rekening mee gehouden. Rond 17.00 komen we aan bij het hotel. Even spullen op de kamer zetten en dan gelijk door naar de NEC, het beursgebouw, waar we zijn uitgenodigd voor de press preview. Hier kunnen de uitgevers hun nieuwe spellen aan de pers voorstellen en is er ruimte voor een praatje en kan je rustig, zonder al te veel drukte alvast wat foto’s maken. Bij aanvang krijgen alle winnaars van de UK Games Awards hun trofee uitgereikt door niemand minder dan Luke Gygax, zoon van Gary Gygax die mee aan de wieg stond van Dungeons & Dragons. Dit is een juryprijs, maar uit alle genomineerde kunnen de bezoekers ook hun favorieten kiezen en zo worden aan het einde van de beurs de UK Games Expo Peoples Choice Awards uitgereikt.
Inmiddels is Simon, die met het vliegtuig is gekomen, ook aangesloten en vinden we het wel eens tijd om wat te gaan eten. Vreemde gewaarwording is dat je in een half leeg restaurant komt en dat ze zeggen dat er geen plaats is, maar gelukkig vinden we er eentje die wel nog plaats heeft. Na een lekkere burger, tijd voor het nagerecht, maar hiervoor moeten we uitwijken, aangezien de keuken dicht is en zowat alle ingrediënten op zijn om nog iets te maken. Dan maar naar het hotel en even bij de grote gele M naast het hotel een ijsje halen. Hoewel ook daar niet alles mogelijk was, weet Wilfred.
De volgende ochtend met Jerry een eer kleine wandeling gedaan en daarbij het nuttige aan het aangename koppelen, dus we gaan op geocache-jacht. Na een korte wandeling en even goed zoeken werd de cache gevonden. Terug bij het hotel is het tijd voor het ontbijt, eenvoudig Engels ontbijt, goede bodem dus.
Hierna vertrekken we naar het NEC voor dag één van de UK Games Expo. Bij aankomst merken we dat het voor de parking een stuk drukker is dan voorgaande jaren, geen idee waarom, totdat het kwartje valt … nationale treinstaking op vrijdag en zaterdag. Gelukkig schuiven de Engelsen graag netjes aan, dus kan ik er langs rijden op de tweede rijstrook die naar exact dezelfde plaats gaat, een enkel auto volgt. Bij een later stuk wordt er op advies van de parkeerwachters ook een tweede rijstrook geopend, maar daarvoor moet je op de rechter rijstrook gaan rijden, geen probleem voor mij. Parkeerplaats gevonden en na een wandeling van een kwartier zijn we bij de beurs. Deze is al een kwartiertje open, maar hier is dat geen probleem, er is altijd wel ruimte.
Eerst even het jaarlijkse T-shirt scoren bij de merchandise stand en dan beginnen we aan de ontdekkingstocht van UKGE 2023.
Na wat rondkijken stoppen we bij Nine Worlds, een al wat ouder spel waarbij je doormiddel van het inzetten en verplaatsen van invloedstenen zoveel mogelijk macht in de negen werelden probeert te krijgen. Je hebt per beurt een beperkt aantal actiepunten die je kan inzetten.
Dagelijks was er rond de middag de uitreiking van £ 1000 als je een post op Instagram zetten met de dagelijkse banner, natuurlijk hebben we hieraan meegedaan, helaas de drie dagen zonder succes. Net voor de uitreiking hadden we nog heel even tijd voor Fun Facts, het nieuwe partyspel van Repos Production. Het zit in de lijn van Just One en So Clover. Eenvoudige regels, de startspeler neemt een vraag en iedereen schrijft zijn antwoord op een pijl. Vaak zijn de antwoorden een getal of een procent. Hierna legt de startspeler zijn antwoord gesloten op tafel en moeten alle spelers hun antwoord, gesloten in de rij leggen. Als laatste mag de startspeler zijn pijl nog verplaatsen. Na het omdraaien wordt er gekeken hoeveel er in de goede volgorde liggen, meestal oplopend, en aan de hand daarvan krijg je punten. Je komt soms aparte dingen van mensen te weten.
Als laatste voor de dag een proefrondje Kingmaker (second edition). Allereerst begin ik met te zeggen dat het vooral niet mijn type spel is. Doel is om de hoogst geplaatste adele tot jouw kring te laten behoren, want hij of zij wordt als nieuwe koning gekroond van Engeland. Dit kan je doen door te zorgen dat hij bij je kring komt, maar het kan ook zijn dat er adele komen te overlijden. JE wil daarbij ook de macht in de meeste gebieden van het Verenigd Koninkrijk hebben. Ze gebruiken ook alle karakters uit die tijd, dus het spel is op dat vlak best reëel, maar voor mij net te veel van het goede. Daarnaast helpt het niet dat ze met alleen maar kartonnen fiches werken waardoor je het overzicht op het toch al drukke bord snel kwijt bent.
Na nog even rondstruinen werden we door de omroeper vriendelijk verzocht de zalen te verlaten, want het was alweer 18.00 uur.
Voor die avond hadden we gereserveerd in het restaurant naast het hotel, naast een standaard kaart hadden ze ook een “carvery”, grote gegrilde stukken vlees en verschillende groenten, salades en sausen van het buffet. Een prima keuze. Na de heerlijke cheesecake zijn we terug naar het hotel gegaan voor een potje Keer op Keer. Hierna was het wel weer mooi geweest en was het tijd om ons bed op te zoeken.
Dag drie van de reis en dag twee van de beurs, begon weer met een geocache wandeling, deze keer met Simon er ook bij. Helaas werd er ter plaatse een hoop mogelijkheden gezien, maar geen cache.
Na het ontbijt weer richting de NEC om vervolgens weer netjes langs iedereen af naar de parking te rijden. We waren iets vroeger, dus moesten nog even wachten. Als eerste wilde we naar Lucky Duck Games, aangezien Bart en ik perskaarten hadden, konden we wel meteen langs de goede ingang naar binnen, vanwege de drukte moest de rest via hal 2. Bij Lucky Duck werden we aangenaam verrast door een Nederlandse uitleg van Cosmoctopus. Na de uitleg heb ik een potje Nimalia gedaan, aangezien de andere voor vier spelers is.
Bij Nimalia moet je om de beurt een kaart aanleggen aan de bestaande en zo gebieden maken en dier verzamelen. Na elke ronde is er een telling, wat er geteld wordt is per spel variërend.
Hierna zijn we bij Asmodee terecht gekomen en hebben we een rondje Wavelength gedaan. Hier moet je aan je teamgenoten op een uitdrukking reageren en zorgen dat de score die er uitkomt, overeenkomt met die op de constructie van het spel. Voor mij is dit een partyspel wat onnodig moeilijk is gemaakt, niet dat het een moeilijk spel is op zich. Dan twee tafeltjes verder voor het spel Ready Set Bet. Beetje vergelijkbaar met de kamelenrace van de kermis, maar dan met dobbelstenen. Terwijl één speler de kamelen zo verzet, kunnen de andere spelers gaan inzetten op wie wint, dit kan het nummer van de kameel zijn, of de kleur enzovoort. Eenmaal dat er drie kamelen binnen zijn wordt er uitgekeerd, of moet je betalen. Na een aantal rondes is de winnaar bekend.
Weer op wandel over de beurs opzoek naar spellen die gespeeld willen worden, komen we bij Codex Naturalis. Kaartjes aanleggen in een soort van kleurenorganigram en zo proberen de meeste punten te scoren, een deel van de opdrachten is open, maar je hebt ook een eigen opdracht.
Onderweg naar de dagelijkse prijsuitreiking van de £ 1000, stoppen we nog even voor een paar rondjes Rauha. Met soort van draften krijg je kaarten waarmee je je grid kan verbeteren om zo bij het activeren het beste te scoren. We konden het niet helemaal uitspelen, maar wil dit graag toch eens doen, kijken of het volledig uit de verf komt dan. Na de te verwachte teleurstelling dat we niets gewonnen hadden zijn we terug naar de stand waar ook Codex Naturalis lag gegaan en zijn we aangeschoven bij Look at the Stars. Een flip & write spel waarbij je figuren in de sterren gaat tekenen, het leuke is dat de zon stillaan opkomt, dus naarmate het spel vordert, heb je minder ruimte over om te tekenen. Ze werken deze keer met zwarte bordjes en witte markers … geen ideale combinatie blijkt wel.
Even gestopt bij Ensemble, winnaar beste partyspel. Voor mij iets te veel Dixit, maar dan coöperatief, en daardoor niet nieuw genoeg.
Bij Alley Cat Games zagen we plaats bij Arborea, hun nieuwe spel voor Spiel. Zeer kleurrijk en vol bord. Het is een worker placement op beweegbare plaatsen, hoe later je uitstapt, hoe meer je kan, maar wachten kost tijd. Vergelijkbaar met de tandwielen van Tzolk’in. Het leuke en nieuwe onderdeel van het spel is wel dat de grondstoffen die je verzamelt, van iedereen zijn en centraal worden bijgehouden. Heb je grondstoffen verzamelt, maar niet gebruikt deze ronde, zijn ze beschikbaar voor d volgende spelers, maar je krijgt wel wat punten als goedmakertje. Zelf hadden ze op de beurs het spel nog niet met vijf gespeeld, en we hebben aangeraden dat zo te houden, daarvoor is het net te traag en zit je lang op je beurt te wachten. Op het einde van de dag nog even twee potjes Orbito gespeeld, vier-op-een-rij, maar dan op een bewegend bord, waarbij de je knikkers elke keer weer net even anders liggen. Als afsluiten van de dag nog twee kleine reactiespellen Takamachi en Hands Up!.
Al bij al weer een geslaagde beursdag.
Als we in Birmingham zijn, kunnen we hét toetjesrestaurant Pirlo’s niet overslaan. We rijden weer naar onze “geliefde buurt” van Birmingham. Een straat verder vinden we een Indisch restaurant waar we eenvoudig maar erg lekker hebben gegeten en na een praatje met de eigenaar zijn we bij Pirlo’s gaan zitten. De kleine toetjes smaken ons erg goed en na twee dagen heeft Wilfred eindelijk zijn milkshake 🙂
Terug bij eht hotel praten we nog heel even na, maar is iedereen toch wel blij om weer naar bed te mogen.
Dag vier, beursdag drie. Na de gekende wandeling en weer een gevonden cache, tijd voor het ontbijt waarna we weer naar het NEC rijden.
Als eerste op het programma, het jaarlijkse King of Tokyo Toernooi. We zien de mensen van Iello druk in de weer met alle spellen, want alles moest nog klaar gezet worden. Als het Roll The Dice team even in gang schiet, en de rest van de deelnemers gewoon staat toe te kijken, staan alle spellen zo klaar. Wilfred, Simon en ik liggen er na de eerst ronde al uit en als troostprijs krijgen we een gele set dobbelstenen en wat promokaartjes. Bart en Jerry liggen in de volgende ronde er uit. Ondertussen hebben we nog twee potjes gespeeld en ook weer mee geholpen met het opruimen van de spellen.
Na een potje SCOUT, wat volgens de uitlegger zeker geen slagen spel is, maar volgens ons wel, is het tijd om bij Kosmos nog even wat korte spellen te doen. Het worden My Gold Mine en Alli Gator. Bij My Gold Mine ga je goud uit de groeve hale, maar je moet oppassen voor de draak, dus op tijd er weer uit zijn. Bij Alli Gator moet je kaarten oplopen kunnen uitspelen, zo niet krijg je de pot met (straf-)kaarten.
Als afsluiten van een geslaagde drie dagen UK Games Expo doen we twee potjes Allegra, na een halve uitleg, want ik was nog even inkopen aan het doen, kwam het me bekend voor, en inderdaad het loggen van spellen is dan handig, ik had deze al gespeel. Doormiddel van sets te maken moet je je kaarten zien weg te spelen, op het einde tellen de nummers op de kaarten als minpunten.
Beursdag drie is traditiegetrouw een korte dag, de beurs sluit dan al om 16.00 uur. We wisten dit, dus hadden om 17.00 afgesproken bij een escape room, deze keer in Coventry. GPS volgen naar de opgegeven parking en de buurt waar we terechtkomen is ook weer erg vreemd. Aangekomen bij de Escaperoom, worden we hartelijk ontvangen en na de introductie krijgen we een uur de tijd om zoveel mogelijk geld buit te maken in het casino. Uiteindelijk lukt het ons om alles op één pak na te vinden. Achteraf bleek dat de oplossing voor ons gevoel te ver weg verstopt zat dat we het zonder hint niet zouden kunnen vinden. Verder een prima kamer met leuke puzzels. Op aanraden van de host gaan we naar een Italiaans restaurant in de buurt. Op zich prima restaurant, maar ik blijf het vreemd vinden dat je niet kan kiezen voor past in plaats van frieten bij je gerecht!
Bij het hotel willen Bart en Jerry zeker een of andere race zien, maar dat kan wel tijdens een portje Keer op Keer 2, gelukkig. Na de afspraken voor de terugreis, nemen we afscheid van Simon en zoekt iedereen zijn kamer op.
De volgende ochtend weer rustig ontbeten en dan terug richting Dover waar er hopelijk een boot voor ons klaarligt in de haven. De rit gaat best vlot, wel drukte rondom London, maar dat lijkt met niet meer dan normaal. Ook het inchecken gaat soepel. Na de overtocht begint deel twee van de rit, en de stad waar ik het meeste schrik voor had, liet zien dat het terecht was … Antwerpen, er zijn nog zekerheden. Met wat rond rijden, eigenlijk, door het centrum rijden, vlot de rest van de rit weer goed. Eenmaal thuis, ga ik moe maar voldaan te bed, want om 6.00 uur gaat de wekker weer, voor een nieuwe werkdag.
Heb je interesse om mee te gaan? Spreek mij gerust aan!
Meer info:
Website UK Games Expo
Verslag van Bart