Aan het einde van het jaar wordt het weer eens tijd om terug te kijken naar alle spellen die we gespeeld hebben. Een aantal Roll The Dice leden presenteren hun Top 10 meest gespeelde spellen van 2015. Dit is de Top 10 van Peter.
Dit jaar was gelukkig weer een goed bordspel jaar. Sterker: het was een fantastisch jaar. Het jaar 2015 is het jaar waarin ik maar liefst vijfenveertig verschillende unieke spellen heb gespeeld. Ik dacht zelf dat dat dit meer zou zijn dan 2014 (65) maar dit bleek niet zo. Wel heb ik dit jaar veel nieuwe spellen gedaan: drieëntwintig uit vijfenveertig spellen had ik nog nooit eerder gedaan waaronder een aantal heel bijzondere (maar ook afgrijselijke) titels.
Ze hebben de Top 10 van dit jaar niet allemaal gehaald, maar verwacht volgend jaar meer te horen van de volgende drie titels: Concordia, Food Chain Magnate en Brass.
In totaal zijn er 105 spellen gespeeld. Om in de Top 10 te komen moet een spel dit jaar tenminste drie keer op tafel hebben gelegen. Grappig genoeg zijn slechts twee spellen van mij! Dus: aftellend van 10 naar 1:
10e plaats Lifeboat 3x (van Roel)
Lifeboat een bijzonder take-that spelletje van Roel. Dat is een van de jongens met wie ik vast op de woensdagavond spellen speel. Roel en ik hebben een soortgelijke smaak qua spellen waarbij zijn voorkeur uitgaat naar de medium zware worker placements. Dat is dit overigens niet. Het is een keihard duw en trek spel waarbij je probeert om zelf in de Lifeboat te blijven zitten, samen met iemand die je het meest mag en je concurrent overboord te kieperen. We hebben hem op een avond drie keer gespeeld vandaar deze eervolle vermelding.
9e plaats XCOM: The Board Game 3x (Bart)
XCOM, een modern spel wat gebruik maakt van een ipad, was zeker een verrassing in 2015. De eerste keer dat we het speelden, was ik nog wat aan het twijfelen omdat het me overkwam als een typische co-op waarbij één persoon – in dit geval – noodgedwongen bepaalt wat de rest moet doen. Dat gevoel werd enigszins versterkt omdat alles afhangt van de genadeloze timer in het spel. De timer en de angst die dat creëert zorgt voor communicatieproblemen, iets wat volgens mij inherent is aan een crisis situatie. Uiteindelijk bleek dit mechanisme krachtiger te zijn dan de “leider dwang”. Al denk ik wel dat op termijn het aantal keuzes tijdens je beurt te beperkt is, zeker met het maximum aantal spelers, waardoor het snel saai wordt.
8e plaats Brass 3x (Harold)
Wauw, wauw, wauw. Dit spel heb ik dit jaar echt ontdekt! Top spel. Zwaar, strategisch een 100% echte Wallace. Je hebt echt een paar spellen nodig om het te laten klikken, maar als het begint te klikken ben je verloren. Wat een diepgang, wat een mogelijkheden. Geen wonder dat hij op BGG in de top 20 staat.
7e plaats Thunder Alley 4x (ROLL THE DICE!)
Dit uitstekende spel van mijn favoriete spellenclub was een geweldige opvulling van mijn race-jeuk. Het liefst speel ik met Formula D(e) maar zolang dit spel niet (of nauwelijks) verkrijgbaar is met de klassieke borden, vind ik Thunder Alley van GMT een prima vervanging. Thunder Alley is een mooi racespel met veel – soms te zware – catch up mechanismes die wel thematisch 100% correct zijn. De tracks bieden voldoende afwisseling en naarmate je het spel vaker speelt begin je zeker het gevoel te krijgen dat je meer controle over het bord hebt, dan je aanvankelijk dacht. Prima spel, wat ik in 2016 zeker vaker zal lenen.
6e Russian Railroads 4x (2e van Roel)
Het tweede spel van Roel, Russian Railroads, heb ik zo vaak gespeeld dankzij de site Yucata.de waar dit spel online beschikbaar is. Russian Railroads is precies het type spel wat goed in het straatje van Roel (en ook de rest van onze groep) past. Een medium heavy worker placement met de nadruk op middellange termijn strategie. Je kan makkelijk een paar beurten vooruit plannen wat me uitstekend ligt. Goed, zeer goed, mag ik wel zeggen spel met minimaal twee roads to victory die je kan volgen. Er is ook een uitbereiding beschikbaar, die we vast in 2016 een paar keer op tafel zullen leggen.
5e Revolution: the Dutch Revolt 1568-1648 4x (Jerome)
De tachtigjarige oorlog, een zwaar onderwerp om een goed spel van te maken. Toch is het Phalanx wat mij betreft gelukt om dit nogal zware (qua regels) spel goed neer te zetten. In essentie een meerderheden spel, maar de combinatie van (niet zo voor de hand en meer voor de hand) liggende allianties houdt het spel boeiend. Het is een geweldig spel, wat vanwege zijn nogal lange (en trage) speeltijd waarschijnlijk nooit meer in een top 10 zal verschijnen. Jammer.
4e Legendary: A Marvel Deck Building Game 5x (van mij, Yes!)
He, he, eindelijk een spel van mezelf in de Top 10. Legendary was in 2014 mijn meest gespeelde spel met zesenzestig keer gespeeld, het meeste solo. Legendary leek een beetje te gaan vervelen maar omdat mijn vrouw (deja vu Marvel Heroes zie mijn verslag van 2013) zin had om met zoonlief en haarzelf een spelletje te spelen krijgt dit spel ook dit jaar weer een Top 10 notering. Het kan zijn dat hij zelfs nog een plaatsje klimt, maar dat valt dan helaas buiten deze deadline. Geweldig om dit spel met vrouw en zoon te spelen. Echt leuk.
3e Tzolk’in: The Mayan Calendar 6x (Roel… alweer)
Het begint te vervelen maar ook het derde meest gespeelde spel komt (initieel) uit de stal van Roel. Tzolkin is – net als Railroads een middelzware worker placement, maar wel iets minder overzichtelijk dan Railroads. Je kan hier middellange termijn plannen, toch ben je wel twee keer zo afhankelijk van de moves van je tegenspelers. Tzolkin heeft verder het nadeel dat deze het leukst speelt met drie of vier spelers, waarbij vier een lichte voorkeur heeft. Tzolkin kan je spelen op boardgamearena een site waar verassend veel topspellen staan.
2e Caylus 6x (ook van mij)
In ieder geval is de runner-up van dit jaar uit mijn eigen stal en gelukkig nog een klassieker ook. Caylus is mijn all-time runner up met 72 spelen gespeeld totaal. Caylus is een geweldig spel, met maar een (groot) nadeel: je moet echt weten wat je doet en met spelers van je eigen ‘niveau’ spelen, wil je er uitdaging uithalen. Gelukkig kun je ook voor dit spel terecht op boardgamearena waar veel goede spelers te vinden zijn. De meeste van die zes spelen zijn dan ook gedurende het jaar op dit medium gespeeld.
Nummer 1: Pokémon Trading Card Game. 11x (van Thomas (4 sets) & Papa (2 sets)
In één keer kwam hij ermee aankakken: “papa, papa, papa (ik reageer blijkbaar niet vlug genoeg): ik heb Pokemon kaarten gekregen van mijn vriendjes. Kan ik ook Pokemon kaarten kopen zodat ik ze kan ruilen?”. Dat was het begin van mijn Pokemon avontuur met mijn 6 jarige zoon. ‘Tuurlijk mocht hij ruilen… toch… maar papa is nou eenmaal een gamer, weet dus wat ruilen en trading card games inhouden… en dan wordt het toch snel lastiger om zoonlief zomaar zijn gang te laten gaan. “Thomas”, zei ik: “als je nou van mij een ‘theme’ set krijgt en ik er zelf ook één koop, kunnen we het spel spelen… maar dan mag je ABSOLUUT niet ruilen want dan klopt je ‘DECK’ niet meer”, zei ik intimiderend. “Mijn wat, papa? Wat is een deck?” vroeg mijn zoon onzeker. Waarop ik met mijn ogen rolde en hem duidelijk maakte: “Thomas, die vrienden van jou weten wel wat ze weggeven hoor! Allemaal oude kaarten met lage DAMAGE points, en de BASIC kaarten geven ze weg. De STAGE ONE & TWO Pokemons houden ze lekker zelf!” Waarop mijn zoon mij nog ongemakkelijker aankeek en vroeg: “maar ik krijg toch andere kaarten ervoor terug? Die kan ik dan toch gebruiken?”. Weer moest de oude wijze vader zijn hoofd in ongeloof schudden. Zijn zoon steeds minder op zijn gemak: “door je deck te breken, heb je minder kans om te EVOLUREN in een betere Pokemon. Ze hebben ervoor gezorgd dat deze THEME SET in BALANS is met je tegenstander, zodat je een eerlijke BATTLE hebt met goed te combineren Pokemons in je DECK en ze via je BENCH in goede ACTIVE Pokemon kunnen veranderen. Als je dan de bijbehorende ENERGY cards weggeeft of ruilt krijg je nooit genoeg momentum om een ATTACK te kiezen die beter is, snap je?” Mijn zoon keek me met grote ogen aan, snikkend. Ik dacht omdat ik hem de mechanics wellicht iets te letterlijk door zijn strot aan het duwen was, of omdat ik hem wel heel belerend benaderde, maar daar ging het niet om… “Ok, ik snap het(!) maar mag ik écht niet één of twee kaartjes ruilen met mijn vrienden…”. Sindsdien hebben we het spel elf keer gespeeld. Hij geniet elke keer weer. En dat vind ik dan weer leuk om te zien. Dus: topper van het jaar. Voor €30 euro ben je klaar en kun je met z’n tweeën uren spelplezier beleven… moet hij zijn kaarten niet ruilen natuurlijk.