Een geheugenspel of juist niet?
Op mensen met een ijzersterk geheugen ben ik altijd jaloers geweest. Dat lijkt me reuzehandig. Nooit meer aantekeningen maken tijdens vergaderingen. Nooit meer terug hoeven te lopen naar de supermarkt, omdat je een boodschap bent vergeten. En met een encyclopedisch geheugen win je nagenoeg elk radiospelletje, zodat je er bijna van kunt leven. En als je dan ook nog een liefhebber bent van treinen, dan is Ticket to Ride: The Card Game van Days of Wonder wellicht iets voor jou.
De Ticket to Ride spelen zijn niet zomaar eurogames met een thema erop geplakt, maar ze slaan ergens op … namelijk het ontwikkelen van een spoorwegnet. Het onderwerp leent zich dan ook goed om er een spel over te maken. En er zijn er dan ook aardig wat van, sommige zelfs van goede kwaliteit.
De Ticket to Ride serie
De Ticket to Ride serie is bedacht door Alan Moon. Deze Amerikaan is geen onbekende in treinspellenland. Naast de Ticket to Ride serie heeft hij een tiental speltitels op zijn naam staan. Zijn andere treinenspelen wil ik nog wel even noemen. Het gaat om Union Pacific van Rio Grande Games – tevens uitgebracht bij 999 Games – en Santa Fé Rails van GMT Games.
Train je geheugen! Er zijn allerlei methoden en er schijnen zelfs pillen voor te bestaan. Ook heb ik nooit gehoord van dopingcontrole in het bordspellengebeuren.
Het begon in 2004 gewoon met Ticket to Ride, dat gespeeld werd op de kaart van de Verenigde Staten van Amerika. Dat was terecht een commercieel succes. Vandaar dat het jaar erop Ticket to Ride: Europe volgde. Wat mij betreft, is dit het beste spel uit de hele serie, want evenwichtig en je kunt blokkades omzeilen.
Is je geheugen niet – meer – zo ijzersterk, doe dan als volgt. Tel het aantal stippen op de routekaarten die je hebt. Tel vervolgens het afgelegde treinkaarten. Je mag ze niet inzien, maar tellen is niet verboden. Het aantal afgelegde kaarten moet groter zijn, dan het aantal stippen op je routekaarten. Onthou op zijn minst het aantal jokers dat je hebt afgelegd. Bepaal zelf een veiligheidsmarge, om te voorkomen dat je een route niet haalt.
In 2006 was daar Ticket to Ride: Märklin. Een ietwat prijzige uitgave dat gespeeld werd op de kaart van Duitsland, waar ze het spel Zug um Zug noemen. Elke trein en wagonkaart had een unieke afbeelding uit de Märklin collectie. Maar ja, ik ben meer een Fleischmann type. Want in mijn jeugdjaren was dit toch echt het betere merk. Ticket to Ride ten spijt staat Märklin anno 2009 aan de rand van faillisement, wat Fleischmann een jaar geleden ook al bijna overkomen is. 
Terug naar het spel… Het passagiersaspect in de Märklin uitgave kon mij niet echt bekoren. Bovendien is Duitsland behoorlijk gekrompen sinds haar oprichting in 1871. Ik had het beslist aantrekkelijker gevonden als het spel in de 19de eeuw was geplaatst. Dat is logischer, want toen begon de ontwikkeling van het spoornet, maar het zal wel politiek gevoelig hebben gelegen.
Deze eerste drie spelen zijn echte vier/- – maar bij voorkeur – vijfspelersspellen. Vandaar dat er in 2007 2 twee/driespelerspelersspellen uitkwamen, namelijk Ticket to Ride: Switzerland en Ticket to Ride: The Nordic Countries. Maar ik liep er niet echt meer warm voor. Ik weet namelijk wanneer ik moet stoppen. Nu denk ik dat de fase is aangebroken dat de Ticket to Ride serie toch echt op uitmelken gaat lijken. Een Ticket to Ride dobbelstenen variant bestaat inmiddels ook al. En ik voorspel dan ook, dat er nog wel een paar uitbreidingen zullen gaan komen … totdat de consument er op uitgekeken raakt.
Het Spel
Als je voor een routekaart de overeenkomstige treinkaarten hebt afgelegd, haal ‘m dan uit je hand en leg ‘m gesloten voor je neer.
De spelonderdelen zijn uitgevoerd in de herkenbare Ticket to Ride stijl. Het doosje bevat twee typen stapels kaarten: treinkaarten en routekaarten. Verder zijn er nog extra scorekaarten voor routes. Elke ronde als je aan de beurt bent, begin je met – als je ze voor je hebt liggen – per kleur één uitgespeelde treinkaart af te leggen.
Je kunt gaan voor een aantal – zeg drie of vier – langste routes. Dat lijkt mij haalbaar en dat kan een hoop extra punten opleveren. Zelf vind ik Ticket to Ride: The Card Game daar een te opportunistisch spel voor. Je weet nooit welke routekaarten je nog gaat trekken, om uit te kiezen. Bovendien wil je treinkaarten kunnen uitspelen, zoals het uitkomt.
Vervolgens heb je de keuze: twee treinkaarten pakken òf treinkaarten uitspelen òf nieuwe routekaarten pakken. Als je ervoor kiest twee treinkaarten te rapen, kunnen je kiezen uit één van de vijf open kaarten of eentje blind van de stapel. De open kaarten worden telkens aangevuld. Dit mechanisme zit ook in de Ticket to Ride bordspellen met dat verschil dat als er 3 jokers open liggen de kaarten niet op de aflegstapel gaan.
Bij het uitspelen van treinkaarten komen deze voor iedereen zichtbaar open op tafel te liggen. Vanaf de volgende ronde kunnen deze kaarten afgelegd worden. Met deze afgelegde kaarten worden kunnen aan het eind van het spel de routes volgens je routekaarten gebouwd worden.
Ticket to Ride: The Card Game kan met maximaal 4 personen gespeeld worden. Jammer dat het geen vijfspelersspel is, maar goed. het zij zo. Met vier spelers vind er een tussenwaardering plaats, worden de kaarten geschud en ga je nog een keer door de trekstapel heen. Vanwege deze methode zie ik niet in, waarom het spel niet met 5 personen gespeeld had kunnen worden. wellicht wordt het dan veel moeilijk om treinkaarten uit te spelen, omdat de kans dan groter is dat iemand is die die treinkaarten naar de aflegstapel verwijst.
Voorkom onafgemaakte routes. Elke route doet een gelijkwaardige afgemaakte route te niet, vanwege de minpunten. Zo wordt je als het ware dubbel gestraft.
Aan het eind van het spel worden de punten geteld. Voor de routekaart waarvoor de juiste treinkaarten aanwezig zijn, scoor je punten zoals vermeldt op de routekaart. Als voor een routekaart de treinkaarten niet aanwezig zijn, worden er weer punten afgetrokken.
Gebruik de laatste ronde om routekaarten te pakken. Het heeft in de laatste ronde geen zin om treinkaarten te pakken of uit te spelen. Het pakken van routekaarten is eigenlijk de enige optie. Bedwing daarom de neiging om routekaarten te pakken op eerdere momenten in het spel. Gebruik de methode bij de tweede tip om te bepalen welke routekaarten je wilt houden.
Op elke routekaart staan verder nog twee bestemmingen. Wie de meeste routekaarten heeft met een betreffende bestemming erop, krijgt hiervoor extra punten voor. Je mag gedurende het spel niet in je spel afgelegde treinkaarten kijken. Dit vraagt om een goed geheugen om te weten, welke treinkaarten je hebt afgelegd en welke routes je al gebouwd hebt.
Een grote tactische diepgang kent Ticket to Ride: The Card Game niet. Het enige wat ik kan bedenken, om medespelers wat op achterstand te zetten, is door een serie van één kleur uit te spelen waardoor de treinkaart(en) van één medespeler in die kleur naar de aflegstapel gaan. Dit is een reden om een kleur op te sparen, maar dat is niet altijd verstandig.
Conclusie
Is Ticket to Ride: The Card Game wel een geheugenspel? Strikt genomen is dat wel zo. En als je het zo speelt, is dat best inspannend. Aan de andere kant hoef je het spel ook weer niet zo zwaar te nemen, terwijl je er toch plezier aan kunt beleven. Thematisch vind ik het allemaal wel kloppen, maar het uitmelken van het Ticket to Ride thema vind ik niet sympathiek. verder denk ik, dat er met iets meer oprechtheid een beter spel gemaakt had kunnen worden. Nu vind ik het eigenlijk allemaal net niet.
| Ticket to Ride: The Card Game | |
| Totaal |    |
| Speelbaarheid | |
| Vormgeving | |
| Geluk | |
| Tactiek | |
| Prijs | |
Ik heb het nog niet gespeeld maar ben het nu al met je eens.
Het kan heel leuk zijn om een kaartversie te maken van een bordspel, maar dan moet het wel geschikt zijn. Ticket-to-ride is typisch een spel met een heel mooi bord dat zorgt voor een groot deel van de beleving. Ik kan me daarom niet voorstellen dat de bedenker zelf op het idee is gekomen om er een kaartversie van te maken.
Uitmelken is helaas iets wat elk slim bedrijf doet om makkelijk extra winst te maken.
Natuurlijk kunnen ook spelbedrijven niet bestaan als ze niet ook winstgevend zijn. Maar de consument heeft recht op een goed product en als je dan ook nog spelhobbyïst bent, doe je er goed aan je af te vragen of de intentie commercieel is. Zo ja, realiseer dan dat commercieel denken niet altijd in overeenstemming en vaak in tegenspraak is met een goed inhoudelijk product.