Spelgegevens
Naam spel | Those Pesky Humans! |
Spelbedenker | Chuck Whelon |
Vormgeving | Clay Gardner & James Mathe |
Uitgever | Minion Games |
Jaar van uitgave | 2009 |
2-4 | 13+ | 90 minuten per speler |
40 | “Dungeon Crawler” |
Inleiding
Maximaal vier ‘helden’ proberen in de kerker van ‘het monster’ de drie edelstenen te vinden en tenminste één van hen daarmee weer de kerker uit te krijgen. Het grote monster, de geïrriteerde oger, doet zijn best om zijn kostbaarheden te behouden door allerlei ‘hulpjes’ op de helden af te sturen om ze te dwarsbomen of desnoods de kerker uit te meppen.
De eerste indruk
De doos is goed gevuld. Tien grote (dubbelzijdige) kamertegels om het bord (de kerker) steeds weer anders op te bouwen. Vier helden en de oger en daarnaast nog een heleboel hulpjes voor de oger. Het is allemaal van dik karton en de figuren worden in staanders geplaatst, net als de kerkerdeuren. Verder zijn er nog wat dik kartonnen fiches en de nodige kaarten. De kwaliteit is oké, maar de kaarten kunnen hier en daar beter, maar alles is toch heel behoorlijk uitgevoerd. Ook het artwork van de monsters en op de kaarten is goed, tenminste als je de monsters en vooral de helden niet al te serieus neemt. Het zijn meer cartoonversies van de bekende karakters die je in de meer bekendere dungeon crawlers treft. Alleen het handleidinkje had van mij wel wat meer substantie mogen hebben en de regels iets duidelijker/overzichtelijker mogen weergeven.
De voorbereiding
De speler die het monster speelt bouwt de kerker naar wens op uit de tien kamertegels zodat elke kamer tenminste één ingang heeft. Op de twee uiterste tegels krijgen de helden en het monster hun startpunt. Elke kamer krijgt de daarop afgebeelde upgradefiches. Bovendien krijgt, op de startkamer van het monster en die van de helden na, elke kamer ook één schatkist, waarvan drie er dus één van de drie edelstenen bevatten. Dit alles geheel naar het inzicht van de oger! Afhankelijk van het aantal spelers kiezen de andere spelers één of meer helden. Monster en helden kiezen drie bijzondere-eigenschapkaarten uit hun heldendek. Monster en helden krijgen een aantal ‘actiekaarten’ van hun eigen trekstapel.
Spelverloop
Afwisselend wandelen eerst de helden door de kerker, onderwijl hier en daar wat hulpmiddelen oprapend die hun aanval, loop of verdedigingswaarde verbetert. Maar belangrijker nog is het openen van schatkisten om de drie edelstenen te vinden. Terwijl ze dit doen moeten ze de hulpjes / monsters / beesten van zich af meppen die door de oger tijdens zijn beurt op hen af worden gestuurd en die er alles aan doet om ze van hun doel af te houden. Klinkt bekent? Eigenlijk gaat elke dungeon crawler zo in zijn werk.
Tips en opmerkingen
Wat maakt deze dan anders? Eigenlijk niets. Of misschien wel dat het daar ook bij blijft. Geen lastige uitzonderingen, karakter opbouw van je helden, scenario’s, fog of war, line of sight, ranged weapons, magie, etc. Allemaal dingen die het bij de meer bekende crawlers vaak weer (onnodig?) complex en moeilijk maken. Nee, je ziet voortduren duidelijk waar de kamers zijn, waar de schatten liggen en waar de monsters / helden zijn. Enkel wat er in een schatkist zit (en dus waar de edelstenen zijn) blijft verborgen tot je hem opent. Tip één: Alhoewel, omdat de oger de schatkisten naar eigen inzicht heeft mogen plaatsen, kun je er donder op zeggen dat deze niet op de gemakkelijkste plaatsen liggen. Tip twee: Zo tegen het einde van het spel twee van je drie helden ‘opofferen’ om met de derde als een angsthaas met de edelstenen terug naar de uitgang rennen is in dit soort spellen geen schande, maar eerder een acceptabele strategie.
Oordeel recensent
Mooi is dat het spel een eigen site heeft (www.thosepeskyhumans.com) met een faq-pagina voor die puntjes op de i die in het spelregelboekje worden gemist. Maar echt noodzakelijk zijn deze niet. Met een flexibele instelling of eigen interpretatie van de spelers kom je er zonder deze ook wel uit. Op de zojuist uit mijn duim gezogen dungeon-crawlerschaal van één (Oger Castle) tot tien (Descent First Edition MET uitbreidingen als ‘Road to Legend’ en ‘The Tomb of Ice’), komt ‘Those Pesky Humans’ er qua beleving ergens net boven het gemiddelde uit en qua moeilijkheid net daaronder. Een zeer geslaagd spel om iemand bekend te maken met het genre (dungeon crawler gateway game). Temeer omdat het spel eigenlijk ontwikkeld is voor twee spelers, maar zowel voor twee, drie als vier spelers goed speelbaar is. Tel daarbij op dat het ook voor beginners in anderhalf uur uit te spelen is en we hebben hier een heel toegankelijk en aantrekkelijk spel voor niet alleen de dungeon crawler newbie maar bijna alle bordspel liefhebbers.