Spelgegevens
| Naam spel | Dungeon Petz |
| Spelbedenker | Vlaada Chvatil |
| Vormgeving | David Cochard |
| Uitgever | Czech Games Edition |
| Jaar van uitgave | 2011 |
 2-4 |
 13+ |
 90 minuten |
 33,00 |
 worker placement |
Inleiding
De spelers in Dungeon Petz zijn een familie van imps die in hun vrije tijd een dierenwinkel voor Dungeon Lords begonnen zijn. Maar de concurrentie is groot: er zijn wel vier dierenwinkels in de stad! Slechts één winkel kan overleven, maar welke?
De eerste indruk
De spelmaterialen zijn van goede kwaliteit en de illustraties zijn gewoonweg prachtig. Meneer David Cochard verstaat zijn vak. De spelregels zijn geschreven zoals we die van Vlaada Chvatil gewend zijn: duidelijke en gedetailleerde beschrijving met een boel humor en ongein.
De voorbereiding
Ieder speler kiest een kleur en krijgt van die kleur zes imps en twee spelersborden; een voor de kooien en een voor de imps en voorraden. Het centrale bord wordt op tafel gelegd en het ronde bord komt daarnaast te liggen. Op het centrale bord worden voedsel, artefacten, dieren, kooien en kooiuitbreidingen gelegd. Deze kunnen tijdens het spel gekocht worden.
Spelverloop
Het spel speelt in vijf (met vier spelers) of zes (met twee of drie spelers) ronden, gevolgd door een eindtelling. Elke ronde bestaat uit zes fasen:
De eerste fase bestaat uit de set-up. Er worden nieuwe tentoonstellingen en klanten open gedraaid en het centrale bord wordt aangevuld met nieuwe dieren, kooien, enz. Verder krijgt iedereen nog inkomsten.
De tweede fase is de planningfase. Iedereen gaat nu, in het geheim, zijn imps en geld verdelen in groepen. Er mogen maximaal zes groepen gevormd worden, terwijl er geen limiet zit aan de grootte van een groep. De grootste groep moet altijd links op het spelersbord geplaatst worden.
Als iedereen klaar is, worden de groepen openbaar gemaakt en mag degene met de grootste groep als eerste die groep op een actieveld zetten en de bijbehorende actie uitvoeren. Acties zijn bijvoorbeeld een dier kopen, een kooi kopen, voedsel kopen of een mooi plaatsje op het verkooppodium reserveren.
De derde fase. Als iedereen zijn acties heeft uitgevoerd, mogen de zojuist gekocht dieren en kooien geplaatst en verplaatst worden. Iedereen begint het spel met één kooi en heeft ruimte voor vier kooien. Hierna worden de behoeften van de dieren bepaald. Dit gebeurt door verschillende kleuren kaarten te trekken die afgebeeld staan op de dieren, en daarna weer kaarten per dier te spelen van exact de kleuren die bij het dier horen. Op deze kaarten staan de behoeften afgebeeld waaraan voldaan moet worden om het dier gelukkig te houden. Bij de behoefte eten moet dus voedsel gespeeld worden en bij de behoefte aandacht moet met het dier gespeeld worden. Kan er niet aan behoeften voldaan worden, wordt het dier ongelukkig, gaat muteren of kan het dier zelfs dood gaan.
De vierde fase bestaat uit een tentoonstelling. Afhankelijk van de tentoonstelling wordt er één dier uitgekozen of worden alle dieren tentoongesteld. Op het fiche van de tentoonstelling staat waarvoor pluspunten gegeven worden, bijvoorbeeld de behoefte honger levert in een eetwedstrijd punten op. Ook staat weergegeven wat minpunten oplevert, meestal is dat ongelukkigheid of ziekte. De totale score van iedere speler wordt op een apart spoor bijgehouden waarna de beste speler de meeste overwinningspunten krijgt, de tweede krijgt iets minder en zo verder.
De vijfde fase. Na de tentoonstelling mogen dieren verkocht worden. Hiervoor ligt een fiche met een klant op het rondebord. De afhandeling van klanten wordt op dezelfde manier gedaan als een tentoonstelling, dus ook met pluspunten en minpunten. Deze score wordt vermenigvuldigd met twee of, als in fase twee een imp op het verkooppodium gezet is, met drie. Dit is het aantal overwinningspunten wat de verkoop oplevert. Verder levert elk dier ook nog wat geld op. Aan het eind van deze fase kan elke nog niet eerder gebruikte imp nog gebruikt worden om poep te scheppen of geld te genereren.
De zesde fase. Tijdens de laatste fase worden wat dingen afgehandeld voordat de volgende ronde kan beginnen. Alle dieren worden ouder, het voedsel bederft en de imps keren terug naar het spelersbord.
Aan het eind van de laatste ronde worden nog twee tentoonstellingen gehouden. De eerste tentoonstelling heeft betrekking op vergaarde rijkdommen: je krijgt dus pluspunten voor geld, voedsel en artefacten. De tweede tentoonstelling heeft betrekking op de winkel: je krijgt dus pluspunten voor aantal dieren en aantal kooien. Degene die aan het eind de meeste punten heeft, is uit het juiste hout gesneden om een dierenwinkel te openen en heeft het spel gewonnen.
Tips en opmerkingen
Let goed op de behoeften die nodig zijn voor tentoonstellingen en klanten. Als een klant graag een speels dier wil, is het beter om drie keer met één dier te spelen, dan de speelbehoeften te spreiden over meerdere dieren of om andere behoeften neer te leggen. Houd er ook rekening mee dat het heel moeilijk is om in alle behoeften te voorzien. Een ongelukkig dier is niet altijd erg. Er zijn zelfs klanten die grof geld betalen voor een zwaar depressief dier. Het gaat erom het juiste dier op het juiste moment te verkopen.
Oordeel recensent
Als je de regels gelezen hebt, denk je ‘O mijn god, waar ben ik aan begonnen’, maar als je eenmaal aan het spelen bent is het eigenlijk een heel simpel spelletje. Op ieder spelersbordje staan de verschillende fasen met symbolen afgebeeld, dus de stappen volgen is niet moeilijk. Het moeilijke deel van het spel bestaat uit de dilemma’s. Hoe meer dieren, hoe meer dieren verzorgd moeten worden. Hoe ouder de dieren, hoe meer behoeften ze hebben. Te weinig dieren leveren weinig punten op. De grens tussen alles onder controle en totale paniek is heel klein. En dat maakt het spelletje zo leuk. Bovendien werkt alles perfect samen en moet met veel dingen rekening gehouden worden. En het prachtige artwork is natuurlijk ook wat waard.
