Spelgegevens
Naam spel | The King’s Dilemma | |
Spelbedenker | Hjalmar Hach, | |
Lorenzo Silva | ||
Vormgeving | Giorgio Baroni, | |
Giulia Ghigini | ||
Uitgever | Horrible Guild | |
Jaar van uitgave | 2019 | |
3-5 | 14+ | 45 minuten |
70 | Spelregels | Legacy |
2019 Golden Geek Most Innovative Board Game genomineerde | ||
2019 Cardboard Republic Daredevil Laurel genomineerde |
Inleiding
Als eerste een disclaimer. The King’s Dilemma is een Legacy spel, wat betekent dat er tijdens het spelen van de campagne/verhaallijn blijvende veranderingen plaatsvinden en dat het geheel een zwaar verhaal gedreven ervaring is. Deze review bevat geen spoilers, alle informatie hierin is volledig gebaseerd op publieke informatie uit de spelregels en de achterkant van de doos. Je kunt deze review dus rustig lezen als je nog van plan bent het spel te gaan spelen.
En dan nu verder met de daadwerkelijke review!
De componenten en setting
Het spel speelt zich af in Ankist, een centraal gelegen koninkrijk losjes gebaseerd op middeleeuws Europa. Het land zelf is opgedeeld in 13 graafschappen en marken. Staatshoofd is de koning, maar de echte politieke macht licht bij de ‘council’, een raad van 12 graven en markiezen (de koning regeert over het 13e graafschap, waarin ook de hoofdstad Lybra ligt). De spelers kiezen aan het begin van de campagne een van de 12 huizen, en vormen samen dus de council die praktisch het land regeert.
Bij elk huis hoort uiteraard een uitgebreid achtergrondverhaal, een zichtscherm en een set stemkaarten (ja, nee, pas). Een ander belangrijk spelonderdeel is het centrale bord, wat de balans van het koninkrijk bijhoudt. Er zijn sporen voor (militaire) invloed, rijkdom, moraal, welzijn, en cultuur, en er is een overkoepelend spoor voor de balans in het koninkrijk.
Spelverloop
Elk spel uit de campagne verloopt op dezelfde manier en heeft thematisch de duur van ongeveer een generatie. Het eerste spel begint met het openen van de eerste envelop. Er zijn een aantal speciale enveloppen, maar veruit de meesten bevatten hetzelfde: een verhaalkaart die verteld wat er gebeurd is en wat de setting voor de komende tijd gaat worden, en een drietal dilemmakaarten die door het dilemma deck geschud worden. De dilemmakaarten uit de eerste envelop vormen de start van dit dilemma deck.
Elk volgend spel begint simpelweg met de eerste dilemmakaart van het deck. Dilemmakaarten spreken redelijk voor zich. Elke kaart presenteert een achtergrondverhaal, gevolgd door een vraag, of dilemma, aan de council, waarna de spelers gaan stemmen hoe het land reageert op, of omgaat met, de geschetste situatie.
Iedere speler krijgt in beurtvolgorde de mogelijkheid om voor (ja/aye) of tegen (nee/nay) te stemmen, of te passen. Stemmen gebeurt door het inzetten van fiches die de politieke macht van dat huis symboliseren. De speler die de meeste fiches inzet wordt per direct leader, en de stemming is pas afgelopen nadat de speler rechts van de leader aan de beurt geweest is.
Belangrijk hierbij is dat je in latere beurten wel extra fiches kunt inzetten om je stem te versterken, maar je kunt hem niet meer wijzigen.
Passende spelers kunnen ofwel moderator worden (bevoegd om gelijk spel te breken), of om mee te delen in de afgelegde macht fiches van de vorige stemming.
Na de stemming moet de winnende kant hun ingezette macht afleggen (wordt de volgende stemming weer verdeeld onder de passers), de verliezende spelers mogen de fiches terug pakken in hun voorraad.
De dilemmakaart wordt omgedraaid, en op de achterkant staat wat het effect van dit besluit is op het land. Bepaalde statussporen zullen omhoog of omlaag gaan, afhankelijk van de effecten. Hele ingrijpende beslissingen (zowel positief als negatief) zullen in het geheugen van de bevolking gegrift blijven staan, wat tot uiting komt in stickers die op het bord geplakt worden. Afhankelijk of ze positief of negatief zijn, krijgen spelers aan het begin van volgende spellen extra macht fiches, of moeten ze juist macht fiches inleveren.
Sommige cruciale dilemmakaarten zullen er ook voor zorgen dat er extra enveloppen opengemaakt moeten worden. Zoals eerder gezegd bevatten dezen een verhaalkaart die het verhaal verder duwt, en extra dilemmakaarten voor dit nieuwe verhaal die in het deck geschud worden.
Een spel eindigt als de koning sterft (een x aantal dilemmakaarten zijn afgehandeld), of als de koning aftreed doordat de balans van het koninkrijk totaal zoek is. Dit simuleert een koninkrijk wat politiek en sociaaleconomisch in brand staat, of juist dat het heel goed gaat, maar dat de politieke en economische rijkdom totaal niet evenredig verdeeld is.
Volgens een vrij standaard puntentelling wordt dan een winnaar bepaald, die de naam van de volgende koning in de kronieken van Ankist mag schrijven (het blijft ten slotte een legacy spel).
Het is uit het bovenstaande niet heel duidelijk naar voren gekomen, maar er zijn zes hoofdverhaallijnen in The King’s Dilemma, waar de kleinere dilemmakaarten en verhaalkaarten uit enveloppen onder hangen. De complete campagne eindigt op het moment dat alle zes de verhaallijnen afgerond zijn. Hoe de campagnewinnaar bepaald wordt blijft tot na dat moment geheim.
Niet omdat ik dat niet wil vertellen, maar het blijft echt geheim. De eindafhandeling wordt heel summier benoemd in de regels en je hebt tijdens het spelen niet echt een idee hoe dat gaat werken.
Oordeel recensent
Mijn oordeel kan ruwweg verdeeld worden in drie delen: het spelmechanisme, het verhaal, en het legacy aspect, waarbij die laatste twee een overlap hebben.
Als eerste de spelmechanismen, want die zijn het makkelijkst. Qua spel stelt The King’s Dilemma namelijk niet zo veel voor. Het is niet meer dan fiches op ja, nee of pas leggen, al dan niet gedreven door het verhaal. Heel kort door de bocht zou je het kunnen samenvatten als “fiches uitspelen om fiches op balanssporen te beïnvloeden waardoor je punten krijgt”.
Maar waar het interessant wordt is de interactie tussen de spelers tijdens de stemmingen. De discussies wie wat zal stemmen, en hoe je ervoor kunt zorgen dat andere spelers aan jouw kant komen staan. En ja, je mag andere spelers geld aanbieden (wat punten waard is) om met jou mee te stemmen.
In die zin is het juist een pluspunt dat de spelmechanisme zo uitgekleed is. Het vormt namelijk een hele eenvoudige en elegante basis voor onderhandeling, politiek en het verhaal. En juist dat zijn de sterke punten van The King’s Dilemma.
Het verhaal van The King’s Dilemma is geschreven door twee professionele schrijvers, en dat merk je. Wat begint als zes losstaande verhaallijnen, wordt aan het eind heel elegant gewoven tot een groot, overkoepelend verhaal wat ook teruggrijpt op de geschiedenis van het koninkrijk en de wereld. Elke kaart vertelt een boeiend verhaal, hoe kort ze soms ook zijn, en je wordt gegrepen door de bevolking en hun problemen en uitdagingen. Het blijft echter altijd je eigen keuze of je voor het welzijn van het land en het volk kiest, of voor jezelf…
En dat brengt ons bij het legacy aspect. The King’s Dilemma is geen Seafall of Pandemic of Risk Legacy waar je het hele bord vol plakt met stickers en aantekeningen en waar je acties een direct blijvend gevolg hebben. Het grote legacy onderdeel in The King’s Dilemma zit hem in de keuzes die de spelers als groep maken in de verschillende verhaallijnen. Op die manier stuurt de groep (in de gedaante van de council) letterlijk het land een bepaalde kant op en merk je soms pas veel later de gevolgen van de genomen beslissingen. Zo maak je bijvoorbeeld tijdens de hele campagne maar ongeveer de helft van de enveloppen open. De andere enveloppen vormen de andere kant van je keuzes.
Samenvattend kunnen we rustig stellen dat The King’s Dilemma zeker niet voor iedereen geschikt is. Het spel is op zijn best als iedereen zijn rol speelt, en betrokken is bij het thema en de verhalen. Als puur bordspel werkt het niet, daarvoor is er te weinig spel.
Maar juist dit weinige spel zorgt ervoor dat het verhaal en de keuzes die je als groep maakt zo geweldig op de voorgrond kunnen treden. En dat maakt dit spel zo’n genot om te spelen.
Aan het eind van de campagne voelt het meer alsof je een interactief boek gelezen hebt, dan dat je een bordspel gespeeld hebt. Maar laat er geen misverstanden over bestaan, dat is voor spellen in deze categorie een goed iets!
Heb je een groep die het leuk vindt om diep het verhaal in te duiken, en het niet erg vindt om, verspreid over 15 spellen, de hoeveelheid woorden te lezen die een boek niet zou misstaan, dan is dit zeker een aanrader.
Dit spel is zo goed dat ik het zelfs met een andere groep nog een keer zou willen spelen, en het vertakkende verhaal laat dit ook goed toe.
PS: Horrible Guild is de nieuwe naam voor Horrible Ganes
Ik had geloof ik niet gewonnen, dus ik vond het een slecht spel
Nee, het was een aparte spelvorm op deze manier. Het is jammer dat het spelelement echt heel flinterdun is. Dat had net wat spannender gemogen of er hadden net wat meer mini games in mogen zitten, waardoor er wat meer afwisseling zou zijn. Al met al vond ik het ook erg geslaagd..