Spelgegevens
| Naam spel | Lux Aeterna |  |
| Spelbedenker | Tony Boydell | |
| Vormgeving | Alex Lee | |
| Uitgever | Surprised Stare Games | |
| Jaar van uitgave | 2019 | |
 1 |
 10+ |
 10-15 minuten |
 15 |
 Spelregels |
|
 solo/real time |
||
Inleiding
Het enige licht in de cockpit is de regenboog van waarschuwingslampjes. Alles wijst erop dat jouw ruimteschip, de Lux Aeterna, snel een zwart gat ingezogen zal worden.
Je zuurstofniveau is laag, en de stabiele interne zwaartekracht in je schip is kapot. Je hebt geen idee of je laatste hulpkreet door iets of iemand ontvangen is. Met ijzeren vastberadenheid beweeg je je door het donkere, koude schip. Dit is je laatste kans….
De eerste indruk
Het doosje van Lux Aeterna is er een in de categorie ‘klein maar fijn’. Het is verademend om eens te zien dat een klein spelletje ook daadwerkelijk in een klein doosje zit. De spelregels zijn prima, en de speelkaarten zijn lekker groot en stevig. Het artwork is wat basic maar niet lelijk, en het pas eigenlijk wel heel goed bij het spel.
Laat je niet misleiden (of misschien wel afschrikken) door de zes dobbelstenen, dit is geen dobbelspel.
De voorbereiding
Van de zes verschillende kleuren komt er een kaart open op tafel te liggen, met een dobbelsteen met een 2 erop. Dit zijn de zes systemen van je schip die nog gerepareerd moeten worden, waarbij de dobbelsteen de technische toestand van dat systeem voorstelt. Een 6 is volledig gerepareerd, een 1 is volledig verwoest. De startwaarde is dus maar net op het randje…
Verder is er nog een kaart met een spoor wat je ruimteschip aflegt naar het zwarte gat. Je bepaalt zelf waar je begint (en dus hoe moeilijk het spel is) waarbij je meer punten krijgt als je dichter bij het zwarte gat begint. En dan is er nog een hele stapel met speelkaarten, en een console die aangeeft welke kaart bij welke actie gespeeld wordt.
Spelverloop
Het spel is real time, wat betekent dat je zelf de moeilijkheid kunt bepalen door langer of korter te spelen. De spelregels geven 10 tot 15 minuten aan.
Gedurende deze 15 minuten pak je steeds vier kaarten van de trekstapel, die je vervolgens inzet op de vier opties:
– Beweging in de richting van het zwarte gat
– Een van de systemen loopt schade op, ofwel verminder de bijbehorende dobbelsteen met de aangegeven waarde
– Voer de op de kaart aangegeven actie uit, zoals een dobbelsteen verhogen, van het zwarte gat weg bewegen, of dobbelstenen verwisselen
– De vierde kaart wordt niet gespeeld, maar pak je de volgende beurt bij de vier getrokken kaarten en is weer beschikbaar om gekozen te worden.
Elke kaart is multifunctioneel, en kan overal ingezet worden. En hoewel goede kaarten eigenlijk op alle punten goed zijn, kan een bepaalde kaart afhankelijk van de situatie heel erg goed uitkomen.
Komt een dobbelsteen onder 1, dan is dat systeem verloren, wat een negatief effect voor de rest van het spel zal hebben. Komt een dobbelsteen boven 6, dan is dat systeem gerepareerd, wat dan weer voordelen oplevert.
Gek genoeg is het niet het doel om de systemen te repareren. Je doel is om door de trekstapel te geraken. Je schip vliegt ten slotte nog, en de trekstapel simuleert de tijd die het kost om ver genoeg van het zwarte gat af te komen om veilig te zijn.
Als je erin slaagt om de hele trekstapel door te komen, heb je gewonnen en mag je punten gaan tellen. Voor elk gerepareerd systeem krijg je 7 punten, terwijl elk ander systeem wat niet volledig verwoest is nog 1 punt oplevert. Tel daarbij de punten van je startpositie op het zwart gat spoor op, en je komt tot een totaalscore.
Je verliest op het moment dat er vier of meer systemen kapot zijn, je ruimteschip op het zwarte gat belandt, of wanneer de tijd op is. Bij verlies worden er geen punten geteld, en kun je het meteen nog eens proberen.
Tips en opmerkingen
Zet de timer voor je eerste spelletje op 15 minuten, of gebruik geen timer. Zo kun je met de kaarten bekend raken zonder de extra tijdsdruk. Als je het spel eenmaal goed kent, is 15 minuten echter wel wat aan de lange kant. Ik vind zelf 12 minuten een mooie tijd die genoeg tijd geeft om een goede kans te maken, maar ook voldoende tijdsdruk geeft om goed door te moeten werken.
Bestudeer voor het spel begint goed welke systemen er in het spel zijn, en wat hun positieve en negatieve effecten zijn. Je zult zien dat niet elk systeem even belangrijk is, en dat je best een prioriteitenlijstje kunt maken.
Ook zeker een aanrader: op de website van Surprised Stare Games staat een playlist met sfeermuziek die rond de 12 minuten duurt. Ideaal voor wat extra beleving en nog meer stress.
Oordeel recensent
Doordat er van elk systeem 6 verschillende varianten zijn, en je elke speelkaart steeds op andere plekken zal spelen, biedt het spel veel variatie. Zeker omdat je onder de tijdsdruk vooral focust op de keuze van het spelen van de kaarten, duurt het verrassend lang voordat het repetitief aan gaat voelen.
En heb je het spel eenmaal echt goed onder de knie, zijn er ook genoeg mogelijkheden om de uitdaging voor jezelf nog groter te maken.
Bovendien is het zeker niet gemakkelijk om systemen te repareren. Die startwaarde van 2 is erg laag, en je krijgt steeds maar een of twee stapjes omhoog met actiekaarten. Op die manier voel je je echt een engineer die wanhopig probeert niet dood te gaan. Je doel is niet alles repareren, je doel is om lang genoeg te overleven zodat je wint.
Dit alles maakt Lux Aeterna tot een erg vermakelijk spel, en zeker een aanrader. Ook voor mensen die normaal niet zo van de solo spellen zijn.