The Manhattan Project

Spelgegevens

Naam spel	The Manhattan Project
Spelbedenker	Brandon Tibbetts
Vormgeving	Sergi Marcet
	Clay Gardner
	Viktor Csete
Uitgever	Minion Games
Jaar van uitgave	2012

2-5	13+	120 min.
45	strategie, worker placement

Inleiding

Je bent in dit spel één van de wereldmachten uit de jaren zestig die strijdt voor de plaats als eerste supermacht. Dit bereik je door het bouwen van atoombommen.

De eerste indruk

De doos bevat een leuke hoeveelheid spelmateriaal die de sfeer van de jaren 60 uitstekend weergeeft. Een centraal bord met verschillende keuzevakken, kaarten met gebouwen en kaarten met verschillende bommen, een speelbord dat het land van de speler zelf voorstelt en dikke kartonnen counters die drie verschillende soorten workers uit moeten beelden. Daarnaast nog meer kartonnen counters in de vorm van geld en tokens om de voortgang bij te houden. Enkele houten schijfjes voor het bijhouden van het puntenaantal op het centrale bord volmaken het geheel.

De voorbereiding

Iedere speler ontvangt zijn startbord en plaatst de houten schijfjes op het centrale bord. Deze houden de hoeveelheid uranium, plutonium en spionnen dat je hebt bij. Afhankelijk van de startpositie krijgen de spelers meer of minder werkers.

Spelverloop

Het spel verloopt in beurten, klokgewijs. De speler die aan de beurt is heeft de keuze tussen twee mogelijkheden. Het terughalen van al je werkers of, jawel hoor, het plaatsen van je werkers. Het is niet verplicht om al je werkers te plaatsen. Als je kiest voor het terughalen van je werkers moet je ze wel allemaal terughalen naar je voorraad.

Als je kiest voor het plaatsen van je werkers dan ben je verplicht om één van je werkers op het centrale bord te zetten (behalve bij het vakje research, daar moeten er twee staan). Deze werker blokkeert dit vak. Het is hierbij van belang welk soort werker je plaatst. Er zijn namelijk drie soorten werkers: gewoon werkvolk (blanco); engineers (met een helm) en researchers (met een lab-jas). Sommige plaatsen vragen expliciet om een bepaalde werker.
Nadat je je werker op het centrale bord hebt geplaatst mag je ongelimiteerd werkers plaatsen op de installaties die je op jouw eigen bord hebt gebouwd. Resources of werkers die je hiermee verdiend mag je direct inzetten. Dit kan leuke combinaties geven.

De verschillende keuzes op het centrale bord zijn nogal divers. In de eerste beurten zal er veel gebouwd worden. Dit bouwen kost geld. Hoe verder naar rechts op het bord het gebouw ligt des te duurder het is. De goedkoopste twee gebouwen kun je zelfs, als je een engineer op dit vak plaatst, gratis bouwen. Het gekochte gebouw plaats je op je eigen kaart en mag je direct gebruiken. De soorten gebouwen die je koopt zijn redelijk divers en te vergelijken met de hieronder genoemde opties op het centrale bord (factories, universities, mijnen en verrijkingsinstallaties).

Andere veel gekozen opties zijn de factories waar je geld of vliegtuigen kunt krijgen, de mijnen waar je yellowcake kunt krijgen, de university waar je engineers en researchers kunt krijgen en de verrijkingsinstallatie waar je (tegen een belachelijke verhouding) je yellowcake kunt omzetten in uranium of plutonium.

Het vakje design bomb is speciaal. Hier kun je de blauwdruk van twee atoombommen bemachtigen, al krijgen de andere spelers er ook één. Tot zover de vakken op het spelbord welke gaan over het opbouwen van je eigen land en netwerk. Op het bord is ook nog het vak airstrike te vinden. Kies je hiervoor dan ga je in oorlog met je tegenstander en kun je, mits je genoeg fighters en bombers hebt, zijn installaties in puin gooien. Voordat hij deze weer mag gebruiken moet hij ze eerst repareren, waarvoor ook een vak op het bord is. De laatste optie is misschien wel de belangrijkste. Het spionnenvak. Zodra je hier je poppetje op zet mag je de counter die hier staat één vak naar boven opschuiven. Je mag vervolgens dit aantal installaties van je tegenspelers voor jezelf gebruiken en daarmee blokkeren voor de tegenstander. In het begin zet dit weinig zoden aan de dijk met slechts één installatie. Als je echter wat verder gevorderd bent is dit element leidend in het spel.

Uitbreiding

Er is een ‘nations’ uitbreiding beschikbaar waarbij elke speler een land speelt. Dit land vormt een extra keuzemogelijkheid bij het plaatsen en biedt een speciaal voordeel.

Oordeel recensent

Weer een worker placement spel zal menigeen denken en dat is natuurlijk ook zo. Wat ‘The Manhattan Project’ voor mij echter anders doet is het element van interactie toevoegen dat ik in veel van dit soort spellen mis. Door slim gebruik te maken van de spionnen en aanvallen kun je andere spelers flink dwars zitten. Er mogen, conform de regels, zelfs bondgenootschappen worden gemaakt. Daarnaast zijn de verschillende types werkers een leuke eigenschap. Je mist elke keer net die ene werker die je nodig hebt. Daarnaast merk ik dat het verschil tussen winnen en verliezen heel klein is. De spellen die ik heb gespeeld eindigden vaak in een “als jij die niet had gebouwd dan had ik….”. Ook dat vind ik een groot pluspunt van dit spel.