Zondag 29 januari 2017 trokken we met een 11 tal RTD-leden richting Apeldoorn om deel te nemen aan Watch The Skies. Watch Te Skies is wat je noemt een Mega Game. Het Mega zit hem meer in het aantal deelnemers wat aan een dergelijk spel gelijktijdig mee kan doen. Tijdens deze speldag waren het er ongeveer 60. Een leuk aantal om lokaal in een zaaltje (en aangrenzende ruimtes) te spelen. Maar er zijn ook spellen/evenementen waarbij gebruik wordt gemaakt van grotere congres zalen. Of een variant waarbij de deelnemende teams zich niet op eenzelfde locatie bevinden maar verspreid zijn over het land of zelfs wereldwijd. En dan kan het aantal deelnemers tot in de honderden oplopen. Kenmerken is wel dat de meeste spelletjes wel in 1 keer worden uitgespeeld. Maar dit kan dan al snel een bezigheid worden die een hele dag duurt (uurtje of 7-8 is niet ongebruikelijk).
Het spel zelf is een mix tussen een bordspel en een rollenspel. Het bordspel deel maakt gebruik van een grote kaart waarop de teams hun “zetten” of acties kenbaar maken, wat zoals wel vaker, tot gevolg kan hebben dat er wat conflicten optreden die afgewerkt moeten worden of dat er iets anders gebeurd op het bord. Het rollenspel deel kent twee aspecten. Allereerst zijn er de teams die onderling met elkaar in overleg gaan om allerlei taken voor elkaar te krijgen. Natuurlijk is een belangrijk aspect daarvan hetgeen er op de wereldkaart gaat plaatsvinden. Maar binnen de teams zijn er vaak verschillende rollen die elk op hun eigen gebied taken uitvoeren. Veel daarvan is vaak niet direct zichtbaar op de kaart. In het geval van Watch The Skies zijn er bijvoorbeeld wetenschappers van elk team in de weer om de beschikbare technologie van het team te verbeteren, worden er geheim agenten op missies gestuurd, en gaan diplomaten (of minister buitenlandse zaken) met elkaar in overleg etc. Elk teamlid heeft daarbij een specifieke taak. En je om deze taak zo goed mogelijk uit te voeren overleg je dus zowel je eigen teamleden, als ook met teamleden van andere teams die een soortgelijke taak hebben als jijzelf. Wetenschappers met wetenschappers, Diplomaten met diplomaten etc. Het valt daarbij niet mee om het overzicht te bewaren. En het onderdeel “Chaos” is dan ook naast “Bordspel” en “Rollenspel” 1 van de drie trefwoorden om een Mega Game te beschrijven. Er is echter nog een ander aspect aan het Rollenspel deel. De “Spelleiders” ofwel “Controlers”. Mensen van de organisatie die alles in goed banen moeten leiden. Zij voeren voor de teams de zetten op de kaart uit, houden iedereen aan het strak tijdschema etc. maar…. Mocht je het idee hebben van “dit moet toch kunnen, het past in het verhaal” dan kun je dit, net als in een rollen spel, aan de “Game Master” of “Dungeon Master” voorleggen. Het kan eigenlijk van alles zijn, en als het niet bestaat… dan is het hun taak er toch een passend antwoord op te vinden (in overleg met hun collega “Controlers”).
Zover het hoe en wat van zo’n beetje elk Mega Game. Nu meer over mijn ervaring als ‘Alien’ tijdens ons potje Watch The Skies. Mocht je ooit Watch The Skies willen spelen, de volgende tekst kan spoilers bevatten. Het spel wat wij speelden was echter wel door de organisatie deels herschreven om het anders te maken dan de Watch The Skies verslagen/filmpjes die je op internet kunt vinden. In ons geval vormden 6 van de 11 RTD leden 2 van de 3 Alien Teams. Terwijl de laatste vijf RTD leden samen het “Aardse” team van Brazilië vormde. In ons spel hadden de drie alien teams weliswaar elk een eigen basis (2 vlak bij aarde en 1 verder weg), maar wel 1 gezamenlijk doel. Dat maakte dat we al voor dat we het spel begonnen al snel konden tot 1 gezamenlijke strategie konden komen. Ik ken voorbeelden van Spellen waarbij de Aliens onderling ook verschillende doelen na moeten streven en dan wordt het ook voor de aliens een stuk complexer. We wisten dat de mensen in elk geval wel deels verschillende doelen hadden en wie weet konden we ze daardoor tegen elkaar uit spelen. Ons doel als Aliens was, althans tijdens dit spelletje, om de aardse atmosfeer geschikt te maken voor onszelf als Aliens. Dat dit voor mensen niet zo gezond zou zijn, ach … Grootste vraag voor de mensen zou vanzelfsprekend zijn, “Wat komen de Aliens doen en willen ze dit vredelievend bereiken of niet?”. Stap 1 van onze Alien strategie was dan ook hierover zo lang mogelijk geen duidelijkheid te geven …. en als dit toch moest ons voor te doen als vredelievend. Een aantal aardbewoneren zou dit wellicht geloven, een deel sowieso niet (ook al zouden we het wel zijn geweest) en dit zou helpen ze tegen elkaar uit te spelen. Ons mantra was dan ook, “Wij komen de aarde redden”. Geen woord aan gelogen, al lieten we gemakshalve weg dat de aardse soort “mensen” in dat verhaal uiteindelijk niet goed paste. Alhoewel… om ons werk “ongestoord” of “onopgemerkt” te doen was het van belang dat het “Paniek spoor” wat zich op de wereldkaart bevond zo hoog mogelijk kwam. Er werd ons verteld dat als we het boven de 250punten wisten te krijgen dat dan de Chaos op aarde zo groot zou zijn, dat alle regeringen zouden zijn gevallen en dat we dan de terraform machine, die we in de aardkern hadden verstopt, op volle kracht zouden kunnen laten draaien. De aarde zou dan spoedig voor ons geschikt zijn. Strategisch punt 2 was daarom ook het zo rap mogelijk op laten lopen van dat paniek spoor. Helaas bleek achteraf dat de aardbewoners van dit cruciale punt niet goed op de hoogte waren, waardoor rap oplopen van het paniek spoor voor hen uhm… geen reden tot paniek was. Als Aliens hadden we elke beurt een hoeveelheid ‘geld/energie’ ter beschikking waarmee we een aantal acties konden doen. Zo konden we bijvoorbeeld schepen bouwen, schepen naar aarde sturen om mensen te ontvoeren, wat extra aan terraforming doen of proberen landen te infiltreren. Allemaal acties die voor meer paniek zorgde onder de aardse bevolking (en dus het paniek spoor). En het leverde ons resource kaarten op waarmee we b.v dingen konden onderzoeken. Belangrijkste onderzoeksveld voor ons als aliens was wel het onderzoeken van de menselijk taal. In het begin van het spel konen wel berichten naar aardbewoners sturen, maar hadden we geen controle op wie ze zou ontvangen en kwam het bovendien aan in een wirwar van symbolen die de aardbewoners niet konden ontcijferen tot bruikbare info. Naar mate ons onderzoek op dat gebied vorderde konden we en duidelijkere 
berichten sturen en meer gericht op specifieke landen of personen. Wel zo handig als je landen tegen elkaar uit wilt spelen! In eerste instantie moesten we als aliens onze acties uitvoeren vanuit onze twee basissen vlak bij aarde. Een derde basis was verder weg op onze thuisplaneet en droeg wel bij aan onderzoek en het maken van schepen, maar lag te ver weg om rechtstreeks acties op aarde uit te kunnen voeren. Een extra basis op aarde bleek een mogelijkheid dus werd deze stap voor stap opgezet. Dat leverde een aantal leuke voordelen op en maakte acties op aarde wat makkelijker. Het paniek spoor liep gestaag op. En door ons als maar vredelievend voor te doen konden we op een geven moment zelfs met onze schepen plaatsen op aarde bezoeken zonder dat ze door aardse naties uit de lucht werden geschoten. Dat voelde op zich al als een overwinning! De aardbewoners lieten ondertussen zelf het paniek spoor flink oplopen door hier en daar een atoom bommetje te gooien, op lokale crisissen. Tja ook een manier om ze op te lossen. In overleg met onze controler mochten wij de straling daarvan opruimen. Dit leverde geen direct voordeel voor ons, maar maskeerde wel een actie die het paniek spoor verder liet oplopen als een soort neveneffect van het opruimen. Ook die afleiding manoeuvre werd weer gretig door de aardbewoners geglooft. En net toen wij dachten, “laten we er eens wat harder tegen aan gaan” als een soort eindspring richting die 250, met nog maar een beurt of drie te gaan, besloot de mensheid dat het tijd was om eigen (lands-) belangen voorop te stellen. Voor de russen was hun opdracht de Amerikanen niet te goed te laten worden (wetenschappelijk) en aangezien het er op leek dat ze dit niet ging lukken, leek het ze een goede oplossing om dan maar atoombommen op America te gooien. Helaas was Amerika in beurtvolgorde aan de wereldkaart na Rusland. En als reactie vlogen er dus als reactie ook bommen richting Rusland. Door diverse allianties mengde ook China zich nog in de strijd en lanceerde ook nog wat atoom bommen. Het Paniek spoor schoot van ongeveer 200 naar over de 300 punten en voor ons Aliens was duidelijk dat we hadden gewonnen. Onze “speech” die we hielden ten overstaan van de “landenleiders” in de “UN” werd door een deel van hen echter niet goed begrepen. We bedankten hen voor hun fantastische bijdrage aan het redden van de aarde … voor ons… en als dank zouden we voor de mensensoort een soort reservaat inrichten op het continent Australië. Een paar honderdduizend mensen per land zouden er mogen “overleven” onder een grote koepel, terwijl wij de rest van de planeet zouden gaan bevolken. Wie dat niet zou willen zouden we enkele reis naar Mars sturen waar ze het verder maar uit moesten zoeken (denk niet dat ze ooit veilig aan zouden zijn gekomen). Bij de aardbewoners bleek echter, zoals eerder al vermeld, het gegeven dat bij het passeren van de 250 punten op het paniek spoor alles verloren was voor hen niet zo duidelijk. Een deel besloot om te willen doorvechten en een opgestoken middelvinger als nieuwe groet richting ons buitenaardse te introduceren. Het feit dat de spelleiding duidelijk maakte dat het tijd was om op te ruimen omdat het spel echt was afgelopen ondanks dat nog niet alle beurten waren gespeeld, deed bij de meeste uiteindelijk toch het besef doordringen dat het een verloren zaak was.
We sloten de dag af met een korte gezamenlijke evaluatie, waar elk team nog even kort melde wat haar doelen van die dag waren geweest en welke strategie ze daarbij als land of alien team gedacht hadden in te zetten. Een leuke ervaring rijker (zeker als alien) en met heel veel stof om nog wat na te praten zochten we de auto’s weer op en vertrokken richting Brabant en het avondeten.
Terugkijkend op de dag een aantal losse opmerkingen.
Aangaande de organisatie van deze dag. Jammer dat de spelleiding aan de kant van de mensen wat onervaren was. Daardoor verloren veel van de mensen teams veel tijd in het krijgen van duidelijke antwoorden op hun vragen, en bleken sommige punten ook pas(te) laat duidelijk voor de mensen teams. Wij als buitenaardse kenden dit probleem niet. We hadden de 1 of 2 controles op 3 teams van 3 spelers allemaal in het zelfde kamertje van 4x4meter vragen en communicatie daarmee verliep dus vlot. Aan de mensen kant liepen er 2 in een grote zaal met 50 mensen bestaande uit 8 teams met tegenstrijdige belangen …. Dat er dan weleens wat gemist wordt is niet verwonderlijk.
Aangaande het spel. Kei leuk! Hoewel er op de uitvoering van deze specifieke dag nog wal wat verbeter puntjes waren, bleek het concept meer dan de moeite waard. Er blijkt een Nederlandse stichting te zijn die al meer dan tien jaar dit soort evenementen organiseert en die hebben dan ook meer ervaring in het organiseren van dit soort evenementen. Helaas zijn hun scenario’s meestal gebaseerd op een historische slag in een oorlog, een thema wat veel minder mensen aan spreekt. Maar af en toe hebben ze een dag met als thema in een Fantasy setting of een Zombie invasie. Dus wie weet, misschien iets voor een “International Table Top Day” in de toekomst?
Het element Chaos kan menig speler overweldigen. Als lid landen team loop je waarschijnlijk de hele dag van hot naar her en probeer je voortduren anderen op de hoogte te brengen van wat je hebt gehoord en besproken. Terwijl je tegelijkertijd op de hoogte probeert te blijven van de info die je teamleden en de nieuwsberichten voor jouw hebben. Een bijna onmogelijke taak. In tegenstelling tot een dagje bordspellen spelen, ben je aan t einde van een Mega Game dag waarschijnlijk blij als je even kunt gaan zitten…. Tenzij … Tenzij je de rol van Alien hebt gehad. Dan heb je waarschijnlijk bijna een hele dag opgesloten gezeten ergens in een hokje of kamertje. En mocht je daar enkel buiten in je alien vermomming om ff naar de wc te gaan of om je speelstukken op de wereldkaart te plaatsen. Niet dat er veel tijd is om je te vervelen hoor! Elke beurt hadden we zo’n beetje elke minuut nodig om onze zetten en tactiek te plannen voor de volgende beurt en om berichten te bedenken en op te stellen die we naar de aarde zouden sturen. Erg druk, druk druk en amper tijd om te drinken of eten.
Mocht een groep RTD mensen nog eens mee willen doen aan zo iets, dan is de kans groot dat ik weer mee doe!
Overmorgen volgt deel 2.